Albrecht Durer jest jednym ze starych mistrzów północnego renesansu i niewątpliwie jest największym artystą niemieckiego renesansu. Większość jego prac to wyjątkowa synteza włoskiego humanizmu i designu.
Mistrz miał osobną miłość do malarstwa pejzażowego, łącząc w swoich obrazach urok natury i świata zwierząt. Podczas swoich podróży po Niemczech i Włoszech Durer przeprowadził liczne badania na temat dzikiej przyrody, co zaowocowało wieloma oszałamiającymi dziełami, w tym akwarelą Young Hare i Large Piece of Meadow.
Dürer ukończył pracę, znaną również jako Big Sod, w 1503 r. W swojej pracowni w Norymberdze. Prowadzone przez artystę badania przyrody pomogły stworzyć umiejętnie wykonane dzieło przedstawiające przeplatanie się dzikich roślin. Wśród nich można zobaczyć rumianki, mlecze, babki, krwawnik i innych przedstawicieli królestwa roślin – flory.
Technika i umiejętności Durera, widoczne w tym obrazie, są uderzające. Durer był w stanie przekazać wyjątkowy realizm każdej łodygi, liścia i kwiatu. Realizm tego poziomu osiągnięto dzięki interesującemu pomysłowi, w którym chaos różnorodności gatunkowej łączy się z precyzyjnym detalowaniem poszczególnych traw i kwiatów.
Cały ten bałagan znajduje się na pustym tle, który służy usprawnieniu kompozycji. Z całą genialną dokładnością obrazu łodyg, ziemi i roślinności, tło nie wspiera składu zielonych pól ani błękitnego nieba. Można zauważyć, że roślinność jest ściśle ograniczona po prawej stronie, ale nie można zidentyfikować wyraźnej krawędzi po lewej stronie.
Pomimo wysokiej oceny pracy historyków sztuki, Dürer sam w sobie nie położył kresu realistycznemu fragmentowi żywego świata. W przeciwieństwie do akwareli “Młody królik”, która reprezentowała niezależną pracę, ten obraz był raczej eksperymentem badawczym i botanicznym, który później pomógł malarzowi w tworzeniu dużych dzieł. Ale pomimo tego, że ten obraz nie jest związany z konkretnym obiektem, jest uważany za jedno z najbardziej znanych dzieł Albrechta Dürera.