Chrystus na pustyni – Ivan Kramskoy

Chrystus na pustyni   Ivan Kramskoy

Jezus siedzi na skale, czekając, aż wschodzi słońce. Linia horyzontu dzieli płótno na dwie części: zimną kamienną pustynię – z jednej strony, a niebo – świat światła i nadziei, symbol przyszłej transformacji – z drugiej. Dokładnie na środku płótna, na granicy tych dwóch światów, przedstawione są zamknięte dłonie Chrystusa, które wraz z jego twarzą reprezentują wizualne i semantyczne centra obrazu.

Tutaj strefa największego “napięcia” koncentruje się w momencie, gdy Zbawiciel przyjął przeznaczenie przygotowane dla niego.

Filozoficzny początek obrazu wysuwa się na pierwszy plan dzięki rozwiązaniu kompozycyjnemu: podobieństwo postawy Chrystusa na płótnie Kramskiego do pozy Fiodora Dostojewskiego – “suweren myśli” w dobrze znanym portrecie V. G. Perowa jest oczywisty. Odwieczne, uniwersalne problemy, opozycja dobra i zła były głównymi tematami w pracy artysty i pisarza. Praca “Chrystus na pustyni” zrobiła niezatarte wrażenie na opinii publicznej.

Akademia Sztuki chciała nawet przyznać Kramsky'emu tytuł akademika, ale artysta, wierny swoim zasadom, nie miał nic wspólnego z oficjalną sztuką.

Obraz został również zaprezentowany na Drugiej Wystawie Stowarzyszenia Podróżujących Wystaw Artystycznych, której jednym z założycieli był Kramskoy. Wielu chciało kupić płótno, ale ostatecznie to P. Tretyakov za sześć tysięcy rubli. Trietiakow powiedział nieraz, że “Chrystus na pustyni” jest jednym z jego ulubionych obrazów.