Canterbury Pilgrims – William Blake

Canterbury Pilgrims   William Blake

Według Blake'a “Pielgrzymi z Canterbury” mieli stać się główną wystawą jego wystawy, zorganizowanej w 1809 r. W domu jego brata. Format tego płótna jest nietypowy dla Blake'a. Jest dość duży; ponadto wykorzystuje wydłużoną kompozycję.

Wreszcie fabuła wybrana przez mistrza nie może zaskoczyć. Niemniej jednak można znaleźć wyjaśnienie wszystkich tych dziwactw. Po pierwsze, Blake mógłby mieć nadzieję, że film spodoba się tym widzom, którzy nie dostrzegali organicznie innych jego dzieł, znajdując je tylko “w szaleństwie szalonego wizjonera”. Po drugie, bardzo cenił Jeffreya Chaucera i uważał go – wraz z Miltonem i Szekspirem – za jeden z filarów literatury angielskiej.

Rzeczywiście, Opowieści Canterbury'ego Chaucera, napisane pod koniec XIV wieku, są arcydziełem literatury średniowiecznej.

Książka zawiera ponad dwadzieścia krótkich opowiadań, opowiedzianych w imieniu różnych postaci – rycerzy, rzemieślników, kupców, opatki z klasztoru, studenta, prawnika i tak dalej. Historie te stanowią rodzaj “galerii gatunków” – od rycerskości po traktat moralny. Wszystkie postacie łączy wspólna “okupacja” – podróżują do relikwii św.

Tomasza Becketa w Canterbury, a historie opowiadane są sobie nawzajem, aby zabić czas. Blake widział w tej pielgrzymce alegorię ziemskiej ścieżki i uważał pielgrzymów za “wcielających cechy ziemskiego i wiecznego”. Podał cechy każdemu z nich, które wykorzystamy podczas analizy obrazu.