Podróż do Bretanii, którą Paul Gauguin wykonał w 1885 roku, odegrała ogromną rolę w kształtowaniu własnego stylu artysty. Francuska prowincja ze swoim wrodzonym romansem stanowiła podstawę inspiracji i poszukiwania nowych środków wyrazu.
Przez całe życie Gauguin szukał wiecznej istoty, nienaruszonej prawdy, a Bretania, której najnowsze osiągnięcia cywilizacji, z jej prostymi mieszkańcami i codziennymi troskami, jeszcze nie dogoniły, była pierwszym krokiem w tym poszukiwaniu. Potem będzie Martynika i oczywiście Tahiti.
Dzisiaj każdy wie, że Gauguin był przeciwnikiem obrazu ruchu lub dynamicznych pozycji – wszystko musi „oddychać” spokojem i miarą. Dlatego wszyscy bohaterowie dzieł mistrza są statyczni i przypominają monumentalne posągi. Ten charakterystyczny trend, który będzie podstawą indywidualnych manier, Gauguin zaczął obowiązywać nawet w okresie bretońskim, a „bretońskie chłopki” są żywym przykładem.
Kobiece postacie na zdjęciu wydawały się zamrożone w czasie i przestrzeni. W tym przypadku artysta celowo zbliża bohaterki do siebie jak to możliwe, zagęszczając przestrzeń. Duże postacie chłopskich kobiet są wypisane prostymi i jasnymi liniami, Gauguin przywiązuje znacznie większą wagę do koloru.
Tło przyciąga uwagę – choć w tej roli krajobraz, duszpasterstwo wsi, Gauguin ponownie pokazuje znaczenie koloru, a nie prawdziwe podobieństwo filmowe. Aby stworzyć tło, mistrz używa tylko czystych jasnych kolorów, bez cieni i półtonów, które według Gauguina niszczą obraz. W rezultacie przed publicznością pojawiają się wieśniaczki, otoczone warunkowym pięknym światem, w którym wszystko jest harmonijne, świeże i kolorowe.
Można śmiało powiedzieć, że ta praca jest pierwszą, między innymi, o wyraźnym charakterze dekoracyjnym. Podziwiając mozaikę jako technikę artystyczną, z charakterystycznymi dla niej kolorami, prostymi liniami i brakiem perspektywy, Gauguin stworzył właśnie takie obrazy, ujawniając w nich moc kolorów i linii do maksimum.
Dziś obraz „Bretońskie wieśniaczki”, który jest wystawiany w Monachium, służy jako żywy przykład nowego spojrzenia na moc i możliwości koloru.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)