Bretoński krajobraz – Emile Bernard

Bretoński krajobraz   Emile Bernard

Emile Bernard jest znanym francuskim malarzem impresjonistycznym. Studiował w Akademii Cormona w Paryżu, gdzie poznał A. de Toulouse-Lautreca, W. van Gogha, P. Cezanne'a. Podczas studiów Bernard zainteresował się sztuką japońską, zwłaszcza japońskim.

Zwrócił uwagę również pointylizm.

W Pont-Aven poznał Gauguina, którego pomysł stworzenia uogólnionej formy zafascynował Bernarda i zaczął studiować teoretyczne uzasadnienie “syntetyzmu”. Istotą pomysłów Bernarda było połączenie wyobrażonych obrazów i dekoracyjnych plam barwnych. Według artysty najważniejszą rzeczą dla niego było pragnienie uproszczenia, aby “ujawnić znaczenie obrazu”.

Pod wpływem idei “syntetyzmu” Bernard zwrócił się do odbioru tzw. “Cloisonianizmu” – artysta pracował jako plama barwna, zamknięta w wyraźnym zarysie i tworząca formę.

Bernard zajmował się również grafiką, ilustracją książkową. Najsłynniejsze ilustracje powstały w “Cantiles” symbolicznego poety J. Moreasa. W latach 90. XIX wieku artysta przeżył duchowy kryzys. W tym czasie zwrócił się do malarstwa religijnego i mistycyzmu.

Inne znane dzieła: “Bretones pod parasolami”. 1892. Muzeum Orsay w Paryżu; “Dzbanek gliniany i jabłka”. 1887. Muzeum Orsay w Paryżu; “Madeleine w lesie miłości”.

B. Museum Orsay, Paryż.