Diorama pokazuje wydarzenia rozgrywające się na podejściu do Moskwy na polu Borodino w październiku 1941 roku. Żołnierze 5. Armii, której główną siłą była syberyjska 32. dywizja strzelców z Sztandaru Czerwonego i przeniesione do niej części moskiewskiego Okręgu Wojskowego, powstrzymały atak wroga. Udało im się powstrzymać napaść nazistów tylko na sześć dni, ale to pozwoliło Kwatery Głównej zaostrzyć rezerwy i zorganizować nową linię obrony w kierunku Zvenigorod – Naro-Fominsk, który ostatecznie stał się nieprzejezdny dla wroga. – Tutaj głównym bohaterem jest dowódca 32. Dywizji Strzelców Czerwonego Sztandaru, Polosukhin, prowadzący swoją dywizję do ataku.
Autor nie przypadkowo wybrał pole bitwy Borodino dla swojego zdjęcia. Stanowiska wojsk radzieckich znajdowały się w miejscach dawnych bitew, gdzie kwatermistrz generał Kutuzow umieścił kiedyś armię rosyjską. – Na zdjęciu główny pomnik żołnierzy rosyjskich, bohaterów bitwy pod Borodino, baterii Raevsky'ego i pomnik pułku litewskiego strażników życia z pułku moskiewskiego. W rękach żołnierzy radzieckich artysta przedstawił rozwijające się transparenty z 1812 r., Wydane żołnierzom przez muzeum, aby podnieść ducha wojskowego.
Wszystko to odbywa się celowo, jako symbol wielkości ducha narodowego i zwycięstwa w czasie wojny patriotycznej w 1812 r., A zatem symbole obrony Moskwy. – Paweł Wiktorowicz Ryżenko poprzez symbolikę wpływa na emocje i uczucia widza. Zwraca naszą uwagę na filozoficzne podteksty – odrodzenie człowieka. – Na polu Borodino żołnierze nie mogli nie poczuć ducha przeszłości Wielkiego Kraju. Nie są już tylko obywatelami Związku Radzieckiego, ale przede wszystkim Rosjanami, obrońcami swojej ojczyzny z wielowiekową historią i tradycjami, obrońcami swojego narodu, który nałożył na żołnierzy odpowiedzialność, która była bezprecedensowa w historii Rosji.
W czasie wojny nie było pytania o niezależność naszej Ojczyzny, ale o samo istnienie państwa rosyjskiego. – Być może dlatego wojska radzieckie z całą determinacją i nieposkromioną postawią zaciekły opór w obronie stolicy, co nie może spowodować zaskoczenia wroga. Nazistowscy generałowie nie mogli zrozumieć, dlaczego Rosjanie, pomimo jawnie tyranizującego reżimu i katastrofalnych skutków pierwszych niemieckich ataków, przetrwali, nie ponieśli całkowitego upadku, tak jak Francuzi i wiele innych narodów i państw, które upadły poza ciosami słabszych.