Bicie dziecka – Giotto

Bicie dziecka   Giotto

Jedno z głównych osiągnięć sztuki djotte można uznać za intensywny rozwój cech o maksymalnej jasności, pozwalający uzyskać wyczerpującą jasność znaczenia obrazu. Kompozycje Giotta na pierwszy rzut oka ujawniają ich treść, dzięki czemu możemy natychmiast uchwycić istotę konfliktu i uświadomić sobie naturę ról wszystkich zaangażowanych w nią postaci.

Obrazkowa poetyka tej kompozycji opiera się na kontrastach, na szczerej opozycji postaci, uosabiającej podstawowe własności moralne osoby ludzkiej, służącej jako rodzaj personifikacji cnót i wad. Ta konsekwentnie prowadzona opozycja umożliwia nam przekazanie idei wiecznej walki dwóch sił – Dobra i Zła.

Po prawej matki przedstawiane są w postaci zwartej grupy opłakującej straszny los ich dzieci. Rozpacz na ich twarzach iw ich gestach nie ma cech indywidualnego doświadczenia, jest to rodzaj ogólnej formuły ekstremalnej intensywności emocjonalnej. Ich żałosne emocje przeciwstawiają się faryzeuszowi spokoju sług Heroda.

I jakby kontrapunkt tej tragicznej sceny, w samym środku kompozycji, wznosiły postacie katów, z jakąś niesamowitą determinacją, wykonując swój straszny czyn. Widz natychmiast uświadamia sobie etyczne tło całej sceny, nie ma wątpliwości, który z uczestników jest czarnym charakterem, a kto ofiarą.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)