Michelangelo da Caravaggio – włoski artysta, który jako jeden z pierwszych rozpoczął pracę w malowniczym stylu barokowym, napisał “Bachusa” w dość spokojnym i spokojnym okresie swojego życia. Można to założyć na podstawie faktu, że ta postać Caravaggia narysowała wcześniej, ale nie była pełna siły, dobrze zrobiona, ale chory i nieco brudny człowiek z pijaną twarzą.
Obraz jest portretem młodego mężczyzny na obrazie greckiego bóstwa Bachusa. Jest ubrany, a raczej na wpół ubrany w białe szaty, opasany czarnym pasem, którego koniec Bachus trzyma w prawej ręce. Lewą ręką wyciąga szeroką szklankę pełną wina, jakby zapraszając widza do wzięcia udziału w uczcie.
Na stole przed bóstwem znajduje się miska owoców i wielka brzuchata butelka wina.
Bachus jest zdrowy i muskularny, jego policzki promieniują rumieńcem zdrowej, nieobciążonej osoby. Ale jego twarz jest pulchna i zniewieściała, w jego oczach nie ma niczego poza pół-pijacką tęsknotą, która nie jest znana temu, co może wyniknąć – albo w walce z mitycznymi towarzyszami picia, albo we śnie wśród naczyń jadalnych. Czarne smołowe włosy młodego człowieka wyglądają jak sztuczne, co może być prawdą – istnieją odniesienia do używania peruk przez artystę.
Bachus siedzi na białej narzucie, ale nie zasłania długo umytej poduszki w paski – symbolu nieczystości. Ręka chłopca trzymająca szklankę najwyraźniej nie była myta od dłuższego czasu, a pod paznokciami gromadził się brud – wygląda bardziej jak ręka obdartego niż ręka starożytnego bóstwa.
Owoce na stole w większości nadają się tylko do rzucania – są zmięte, ugryzione, a niektóre z nich są zgniłe i zepsute przez gąsienice. Granaty, które straciły swoją prezentację i leżą wśród nich, są symbolem utraty czystości i niewinności.