Obraz młodego mężczyzny w portrecie jest pełen integralności, wewnętrznej czystości i liryzmu. Artysta napisał sam w wieku 20-30 lat. Używając pewnych środków figuratywnych – położenia figury, koloru i odciętych oraz cienistych technik kompozytorskich – identyfikuje postać o niemal profilowym kształcie na neutralnym tle płótna.
Zbliżenie ciemnego koloru tła, kostiumu, włosów podkreśla twarz i biały trójkąt koszuli.
Twarz, w przeciwieństwie do figury, jest nieco bardziej skierowana w stronę widza, ale jej część jest zasłonięta. Artysta uważnie zagląda w jego twarz – wysokie czoło, spokojny, skupiony, trochę smutny, patrz; pięknie uformowany nos i usta, podbródek z dołeczkiem, jasny owal W sztuce rosyjskiej sroka “Autoportret” jest jedną z najbardziej szczerych, prawdopodobnie artystka napisała ją “dla siebie”.
Portret pozostał w jego rodzinie, gdzie był przetrzymywany przez ponad sto lat. W 1976 r., Na otwarciu wystawy poświęconej twórczości Soroki, prawnuki artysty przekazały go Muzeum Rosyjskiemu. G. V. Soroka – wybitny artysta, człowiek tragicznego losu.
Był panem ziemskim N. P. Milyukova, działał jako malarz i ogrodnik w swojej rezydencji Ostrovka.
Na początku lat 40. XIX wieku został uczniem A. G. Venetsianova, który przyjaźnił się z Milukowem. Jednak wszystkie próby Venetsianova, aby osiągnąć uwolnienie Sroki, zakończyły się niepowodzeniem. Artysta pozostał nieznanym malarzem wiejskim.
Na początku lat sześćdziesiątych XIX wieku za udział w zamieszkach chłopskich został skazany na kary cielesne i popełnił samobójstwo w przeddzień wykonania wyroku.