Apostoł Jakub, syn Zebedeusza, był jednym z pierwszych uczniów powołanych przez Jezusa. Podobnie jak jego brat Jan, jak również Piotr i Andrzej, był rybakiem. Strony Ewangelii opisują, że Jakub był jednym z najbliższych uczniów Pana.
Towarzyszył Chrystusowi na Górze Przemienienia i w Ogrodzie Getsemani. Wśród wszystkich apostołów był pierwszym męczennikiem, a jedyny wymieniony jest wspomniany w Biblii:
W Hiszpanii apostoł Jakub był szczególnie zaszczycony. Według legendy, po jego śmierci ciało zostało umieszczone w łodzi i wypuszczone na morze. Łódź została przybita do wybrzeży Hiszpanii, gwiazda wskazała położenie relikwii św. Jakuba dla mnicha pustelnika.
Później miejsce to było miastem Santiago de Compostela i kościół został zbudowany. Według legendy Jakub głosił w Hiszpanii, dla dobra tej podróży z Izraela. W związku z powyższym Apostoł Jakub jest czczony przez patrona Hiszpanii, a także patrona pielgrzymów.
Tradycyjnie przedstawiano go z laską w rękach.
Warto zauważyć, że zwykle Jakub był przedstawiony na obrazie Apostoła, łysy, siwobrody, starszego starszego lub w dojrzałym wieku, z wąską brodą. Zwykle jego czarne lub brązowe włosy na zdjęciach są podzielone na rozstanie z boku, jak na obrazach Jezusa, pasemka otaczają jego twarz. Został również przedstawiony z mieczem, rzadziej zwój, w rękach.
W późniejszych interpretacjach, zwłaszcza w grupowych obrazach apostołów, wyróżnia się personel pielgrzyma.
W późniejszych wiekach Apostoł Jakub zaczął być przedstawiany w postaci Pielgrzyma – w kapeluszu z szerokim rondem, płaszczu drogowym, z laską i torbą. Specjalny atrybut Jakuba był uważany za muszlę, przyczepioną do kapelusza, ubrania lub soume.
Szczególnie popularny w Hiszpanii był wizerunek Jakuba na obrazie Wojownika Kościoła – rycerza w lśniącej zbroi, na koniu, w płynącym płaszczu. Upadli wrogowie zostali przedstawieni pod kopytami konia. Według legendy Jakub wielokrotnie pomagał Hiszpanom w walkach z Maurami, założono Zakon Świętego Jakuba.
Na zdjęciu El Greco znajdujemy zupełnie inną interpretację obrazu apostoła. Wygląda bardziej jak hiszpańskie hidalgo. Artysta przedstawił młodego mężczyznę o cienkich, wydłużonych rysach twarzy, z eleganckimi palcami.
Wygląda na to, że ubrany jest nie w bezkształtną tunikę, ale w elegancki garnitur, ukryty w półmroku i pod płaszczem. Lewa szczotka mocno, jak włócznia, ściska laskę. Pozycja prawej ręki jest raczej nietypowa – tradycyjny pędzel do El Greco ze środkowymi i pierścieniowymi palcami trzymanymi razem jest poziomy, dłoń do góry.
Zaokrąglone fałdy płaszcza są w pewnej odległości od dłoni. Wszystko to sprawia wrażenie, że w jego dłoni jest coś niewidzialnego.
Oczy Jakuba koncentrują się na pewnym punkcie, prawdopodobnie pomyślanym tak, że patrzy na Chrystusa, obraz, którego obraz znajdował się w środku grupy obrazów, otoczony wizerunkami uczniów. Przed widzem pojawia się zamyślony i łagodny obraz młodego apostoła. To nie jest biedny prowincjonalny rybak z Galilei, ale raczej arystokrata i intelektualista, który dołączył do grupy studentów, aby usłyszeć Dobrą Nowinę z pierwszych ust.