Adam i Ewa – Lucas Cranach

Adam i Ewa   Lucas Cranach

Temat obrazu przodków Cranacha był wielokrotnie poruszany. Z reguły jego przodkowie są przedstawiani w ogrodzie Eden, a chwila Upadku zostaje schwytana – Ewa wyrywa jabłko z drzewa poznania Dobra i Zła i ofiarowuje je Adamowi.

Wydaje się, że w tej kompozycji Cranach stara się naśladować Durera, ale wrażenie jego dyptyku jest zupełnie inne. Celem Dürera było znalezienie właściwych proporcji i przekonujące przedstawienie nagiego ciała. Cranach natomiast dąży nie tyle do anatomicznej autentyczności, ile do wyrażania subtelnego, intelektualnego erotyzmu.

Wydłużone postacie Adama i Ewy wyróżniają się wyraźnie na ciemnym tle, ich postawy nie są pozbawione teatralności, a ich gesty są celowo zaakcentowane.

Tworząc takie obrazy, Cranach jawi się już jako prekursor manieryzmu. Nuty manieryczne są szczególnie namacalne w późnej „Wenus” Cranacha, która, będąc popularna wśród szlachty, została powtórzona w dużej liczbie przez warsztat artysty.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)