Zimowy krajobraz – Caspar David Friedrich

Zimowy krajobraz   Caspar David Friedrich

Fryderyk wysłał ten obraz między innymi na wystawę w Weimarze pod koniec 1811 roku. Ma podwójną pracę pod tym samym nazwiskiem, która przedstawia kulawego młodego mężczyznę idącego przez ciemny, ośnieżony las. Z naszego “Pejzażu zimowego” można zrozumieć, że celem tak trudnej podróży było ukrzyżowanie. Młody człowiek dotarł do niego.

I nie tylko dostał – ale także otrzymał cudowne uzdrowienie.

W tle kontury gotyckiej katedry pojawiają się przez śnieżną mgiełkę, a tym razem nie widzimy ruin przed nami, jak w wielu innych obrazach Fryderyka, ale wspaniały budynek, ponadczasowy dom Pana. Iglice kościelne są łagodnie oświetlone różowawym światłem świtu, które symbolizuje nieskończoną miłość Chrystusa do wszystkich, którzy do Niego przychodzą, i Bożą miłość, która może rozproszyć wszelką ciemność i ogrzać ją do najcięższego chłodu.