Fabuła obrazu “Wolność na barykadach”, wystawiona na Salonie w 1831 r., Odnosi się do wydarzeń rewolucji burżuazyjnej w 1830 r. Artysta stworzył rodzaj alegorii związku burżuazji, przedstawionego na obrazie przez młodego mężczyznę w cylindrze, i otaczających go ludzi. To prawda, że zanim powstał obraz, sojusz ludzi z burżuazją już się zawalił i przez wiele lat był ukryty przed widzem.
Obraz został kupiony przez Ludwika Filipa, który sfinansował rewolucję, ale klasyczna piramidalna konstrukcja tego płótna podkreśla jego romantyczną rewolucyjną symbolikę, a energiczne, niebieskie i czerwone pociągnięcia sprawiają, że fabuła jest dynamiczna. Młoda kobieta w frygijskiej czapce, która uosabia Wolność, wyróżnia się na jasnym niebie o wyraźnej sylwetce; jej pierś jest naga. Wysoko nad głową trzyma francuską flagę narodową.
Wzrok bohaterki płótna utkwił w człowieku w cylindrze z karabinem, uosabiającym burżuazję; Na prawo od niej, chłopiec machający pistoletami, Gavrosh, jest narodowym bohaterem paryskich ulic. Obraz został podarowany Luwru przez Carlosa Beystegiego w 1942 r.; w kolekcji Luwru zawartej w 1953 r. “Wybrałem nowoczesną fabułę, scenę na barykadach… Gdybym nie walczył o wolność ojczyzny, to przynajmniej powinienem wychwalać tę wolność” – powiedział Delacroix bratu, odnosząc się do zdjęcia “Wolność prowadząca ludzi”. Więzień w nim wezwał do walki z tyranią został wysłuchany i entuzjastycznie przyjęty przez współczesnych.
Na zwłokach upadłych rewolucjonistów boso, bez piersi, spacery, Wolność, wzywająca buntowników. W podniesionej ręce trzyma trójkolorową flagę republikańską, a jej kolory są czerwone,
W jego arcydziele, w połączeniu Delacroix, wydawało się to niezgodne – realizm protokołu raportu z wysublimowanym materiałem poetyckiej alegorii. Dla małego odcinka walki ulicznej dał ponadczasowy, epicki dźwięk. Centralnym bohaterem płótna jest Wolność, która łączyła dostojną postawę Afrodyty de Milo z cechami, które Auguste Barbier obdarzył Wolnością: “Jest to silna kobieta o potężnej klatce piersiowej, ochrypłym głosie, ogniu w jej oczach, szybka, z szerokim krokiem”.
Zainspirowany sukcesem rewolucji 1830 roku, Delacroix rozpoczął pracę nad obrazem 20 września, aby gloryfikować rewolucję. W marcu 1831 r. Otrzymał za to nagrodę, aw kwietniu wystawił obraz w Salonie.
Obraz z jego dziką siłą odepchnął burżuazyjnych gości, którzy również zarzucili artyście, że pokazał tylko “motłoch” w tym heroicznym akcie. W salonie w 1831 r. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Francji kupuje Liberty dla Muzeum Luksemburskiego. Po 2 latach “Wolność”, której fabuła została uznana za zbyt upolitycznioną, została usunięta z muzeum i zwrócona autorowi.
Król kupił obraz, ale przerażony jej charakterem, który był niebezpieczny w okresie burżuazji, nakazał ukryć się, rzucić, a następnie powrócić do autora. W 1848 r. Obraz wymaga Luwru. W 1852 r. – Drugie Cesarstwo.
Obraz jest ponownie uważany za wywrotowy i wysyłany do sklepu. W ostatnich miesiącach Drugiego Cesarstwa “Wolność” ponownie była postrzegana jako wielki symbol, a ryciny z tej kompozycji służyły republikańskiej propagandzie.
Po 3 latach jest stamtąd wydobywany i demonstrowany na Wystawie Światowej. W tej chwili Delacroix przepisuje go ponownie. Być może robi ciemniejszą jasnoczerwoną czapkę, by złagodzić jego rewolucyjne spojrzenie. W 1863 roku Delacroix umiera w domu. A po 11 latach “Wolność” jest ponownie wystawiana w Luwrze.
Sam Delacroix nie brał udziału w “trzech wspaniałych dniach”, obserwując, co dzieje się z okien jego warsztatu, ale po upadku monarchii Burbonowie postanowili utrwalić obraz rewolucji.