Woda i kamienie pod Palazzuolo, niedaleko Florencji – Aleksander Iwanow

Woda i kamienie pod Palazzuolo, niedaleko Florencji   Aleksander Iwanow

Prawie wszystkie pejzaże Aleksandra Andriejewa Iwanowa związane są z pracą nad obrazem “Chrystus ukazujący się ludowi”. Poszukiwanie rozwiązania w kształcie plastiku pociągnęło za sobą stworzenie zestawu etiud z natury. Większość z nich, na przykład “Woda i kamienie pod Palazzuolo”, poświęcona jest badaniu przyrody.

Iwanow postrzegał naturę w aspekcie filozoficznym i historycznym, co odróżnia jego szkice krajobrazowe od dzieł współczesnych rodaków. Ale filozofia krajobrazów Iwanowa nie ma charakteru abstrakcyjnego, a to z kolei czyni je odmiennymi od dzieł mistrzów europejskich, na przykład niemieckiego.

Iwanow charakteryzował się przemyślanym “widokiem na naturę”. We wrześniu 1836 r. Napisał do ojca, że ​​”krajobrazy działają o wiele łatwiej niż ideał”. Wraz z przestrzennymi krajobrazami, gdzie ziemia była postrzegana jako rodzaj holistycznego obrazu, Iwanow miał szkice przedstawiające “skorupę ziemską” – kamienie, ziemię, korzenie drzew.

Tutaj malarz zdawał się odnosić do “ciała ziemi” i artystycznie widział w nim ślady, które pozostały przez wieki: w vycherbinie kamieni, w kamienistej kompresji gleby, która wyrosła na mocnych korzeniach starożytnych drzew, zgadł. czas reifikacji.

Ta niewielka etiuda, w całości napisana z życia, charakteryzuje się wyraźną plastycznością i ciężarem form, ostrością konturów, intensywnym brzmieniem i pełnią kombinacji kolorów, aktywnym efektem świetlnym. Ziemia przedstawiona przez Iwanowa jest piękna, a jej żywe piękno jest wypełnione głębokim znaczeniem.