Wenus i Adonis – Tycjan Vecellio

Wenus i Adonis   Tycjan Vecellio

Fabuła filmu na zlecenie hiszpańskiego króla Filipa II, Tycjan wybrał tragiczną historię miłosną Wenus i Adonisa. Ukończył ten obraz w 1554 roku, kiedy jego patron był w Londynie z okazji jego ślubu z Marią I Tudor, królową Anglii. Obraz nie był w harmonii z obchodami ślubu, ale w pełni odpowiadał uzależnieniu króla od nagiego kobiecego ciała.

Wcześniej Tycjan wysłał Filipowi zdjęcie pełnej nagiej twarzy Danae. W liście do króla wyjaśnił, że wieszając oba obrazy obok siebie, będzie mógł cieszyć się pięknem kobiecego ciała pod różnymi kątami. Tycjan nazwał ten obraz wierszem: fabuła pochodzi z mitologii, ale poetycko przetworzona.

Przedstawił nagą Wenus, przywiązując się do młodego myśliwego, który nie zwraca uwagi na jej modlitwy i jest gotów iść o świcie na polowanie.

Amorek śpi pod drzewem, podczas gdy słońce przychodzi w fatalny dzień. Adonis. Kiedy Mirtha oszukał swego ojca, by wkroczył w kazirodczy związek, bogowie zamienili go w drzewo, aby chronić go przed gniewem.

Minął czas, pękł pień drzewa i urodził się Adonis.

Uderzona strzałą Kupidyna Wenus zakochała się szaleńczo w pięknym młodym człowieku. Znała proroctwo, że Adonis zostanie zabity podczas polowania, i próbowała zapobiec temu nieszczęściu, ale Adonis nieugięcie zamierzał udać się na polowanie, gdzie został zabity przez dzika. Po śmierci Adonisa róże rosły z miejsca jego krwi iz łez Wenus – ukwiały.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)