Obraz Tiziano Vecellio „Wenus z lustrem”. Rozmiar obrazu to 124 x 105 cm, olej na płótnie. Wenus, w mitologii rzymskiej, bogini ogrodów, piękna i miłości. W starożytnej literaturze rzymskiej nazwa Wenus była często używana jako synonim owoców.
Niektórzy uczeni tłumaczyli imię bogini jako „miłosierdzie bogów”.
Po szeroko rozpowszechnionej tradycji Eneasza Wenus, czczona w niektórych włoskich miastach jako Frutis, utożsamiana była z matką Eneasza Afrodyty. Teraz stała się nie tylko boginią piękna i miłości, ale także patronką potomków Eneasza i wszystkich Rzymian. Na rozprzestrzenianie się kultu Wenus w Rzymie duży wpływ miał zbudowany na jej cześć kościół sycylijski.
Apoteoza popularności kultu Wenus osiągnięta w I wieku pne. Kiedy słynny senator Sulla zaczął liczyć na jej patronat, wierząc, że bogini przyniosła mu szczęście, i Guy Pompejusz, który zbudował świątynię i poświęcił ją zwycięskiej Wenus. Facet Juliusz Cezar szczególnie uhonorował tę boginię, biorąc pod uwagę jej syna, Eneasza, przodka klanu Juliusza. Wenus została nagrodzona takimi epitetami, jak łaskawe, oczyszczające, przycięte, na pamiątkę dzielnych rzymskich kobiet, które podczas wojny z Galami obcięły włosy, aby splotły od nich liny.
W dziełach literackich Wenus pojawiła się jako bogini miłości i pasji.
Na cześć Wenus nazwano jedną z planet Układu Słonecznego. „Wenus z lustrem” to jedna z najlepszych prac włoskiego artysty: Tiziano Vecellio tworzy galerię pięknych obrazów, które wychwalają zmysłowość i urok kobiecego piękna. Jego okryte ciepłymi kolorami z zarezerwowanymi uderzeniami gorąca czerwonego, złotego, zimnego błękitu – raczej poetyckie marzenie, urocza i ekscytująca bajkowa piosenka o pięknie i radości. Wenus Tycjana, jako uosobienie kobiecości, płodności, macierzyństwa, jest piękna z dojrzałym pięknem ziemskiej kobiety.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)