W 1923 roku artysta namalował obraz “Transport się poprawia”, który został włączony do złotego funduszu sztuki radzieckiej. Płótno organicznie łączyło tradycje rosyjskiego realistycznego krajobrazu, postrzeganego przez Jakowlewa z ich nauczycielami w Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury oraz nowego poszukiwania młodej sztuki radzieckiej. Była to prawdziwie nowatorska praca, zarówno w temacie, poświęconym przywróceniu gospodarki narodowej, jak i jej istotnej prawdomówności i przekonywalności, a także jasnym obrazom.
Praca Jakowlewa potwierdziła legalność i konieczność istnienia obrazu sowieckiego w malarstwie sowieckim, argumentowała możliwość wyrażenia w nim wielkiej idei socjalistycznej reorganizacji ziemi radzieckiej, dumy młodej republiki, która broniła swego istnienia w płomieniach wojny domowej i rozpoczęła pokojową pracę. Artysta przedstawił skromną stację kolejową o wczesnej godzinie. Mgiełka lokomotyw, pośpieszne figurki ludzi – wszystko wskazuje na to, że po wielu latach bezczynności ożyła.
Jakowlew pisze o perspektywach linii kolejowych i biegunów przesuwających się na odległość, co pozwala mu stworzyć poczucie przestronności. Te rozciągające się do szyn horyzontalnych, budynków stacji i zajezdni, lokomotywy parowe stojące pod parą, symbolizują życie zawodowe pierwszych lat okresu regeneracji. Obraz wyróżnia się dużą skromnością i prostotą w relacjach kompozycyjnych i kolorystycznych.
Ale jest w tym coś, czego nie było we wcześniejszych pracach artysty – poczucie nowego w życiu, które określało klarowność obrazu, harmonię i surowość formalnej decyzji, która najlepiej pasowała do ideologicznej treści obrazu, która mówi o odnowionym życiu w sowieckiej Rosji, o niewyczerpanym twórcze możliwości wolnych radzieckich ludzi.
Wydaje się, że artysta świadomie ogranicza się do siebie, aby nie przegapić sensu, aby nie zakłócić nastroju spokojnego zaufania i koncentracji na obrazie. “Transport jest coraz lepszy” odróżnia się od wielu wcześniejszych i współczesnych dzieł na temat industrialny przez niego, twórczego, wzburzonego stosunku artysty do rzeczywistości. Dlatego ten obraz jest nasycony prawdziwą poezją, dlatego prosty, w gruncie rzeczy nie wyróżniający się motyw zyskał taką siłę i wyrazistość pod pędzlem Jakowlewa.
To zdjęcie jest jednym z jasnych dzieł malarskich w sztuce radzieckiej lat 20. XX wieku. Artystce udało się stworzyć w niej typowy, uogólniający obraz, nasycony głęboką treścią społeczną. Prawdopodobnie jest dobrze, gdy transport staje się lepszy. Borys Nikolaevich Yakovlev, który otrzymał po ukończeniu Wydziału Fizyki i Matematyki Uniwersytetu Moskiewskiego i otrzymał przyzwoitą edukację artystyczną pod kierunkiem A. M. Vasnetsova, N. A. Kasatkina, A. E. Arkhipova, S. V. Malyutina w Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury, odpowiedział na taki pozytywny proces w kraju swoim obrazem.
Temat krajobrazu przemysłowego będzie popularny w sztuce radzieckiej. B. N. Jakowlew przyczynił się do tego, i to nie tylko zrównoważonym płótnem, inspirującym spokojną pewność, że wszystko pójdzie.
Będą inne podobne obrazy, choć najwyraźniej z wielką przyjemnością artysta namalował tradycyjne pejzaże i martwe natury, często robione w sposób Wangogow z solidną ilością farby na płótnie. Jakowlew, Borys Nikołajewicz [5 .9. 1890, Moskwa, 8 grudnia 1972, tamże], radziecki malarz, Artysta Ludowy RFSRR, członek korespondent Akademii Sztuk ZSRR. Członek KPZR od 1960 r. Studiował w Moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury u A. M. Wasnetsowa i A. S. Stepanowa. Członek AHRR.
Uczył w VGIKS. Założyciel radzieckiego krajobrazu przemysłowego. Dzieła J. wyróżniają się szerokim sposobem pisania, konsystencji pasty.