Obraz „Tajemnica XX wieku” w swoim działaniu można porównać do wybuchu bomby atomowej. jego pierwsza wersja została napisana w 1977 r., kiedy sztuka radziecka została zdławiona przez lojalną miłość do Lenina, Chruszczowa, KPZR i była ściśle ograniczona do kłamstwa socrealizmu. Artysta wykonał tytaniczną pracę, pokazując apokaliptyczną istotę XX wieku w swoim malarstwie poprzez konkretne obrazy ludzi.
Jaką cywilną odwagę i nieustraszoność powinni mieć, aby wyrazić tę bezkompromisową prawdę w czasach totalitarnego terroru! Ponadto artysta zrezygnował z długo oczekiwanej wystawy, ale nie usunął „Tajemnicy XX wieku” na prośbę wyższych urzędników, pomimo gróźb ze strony Centralnego Komitetu Partii, Ministerstwa Kultury i oficjalnej Unii Artystów, którzy byli gotowi wydalić go ze Związku Radzieckiego. A. I. Sołżenicyn, którego ośmielił się pokazać na zdjęciu w stroju więziennym.
Artysta był trudny do wykończenia. Nigdy nie otworzył swojej wystawy. Tylko jeden głos przeważał nad głosowaniem w Komitecie Centralnym partii za zniesieniem wydalenia Glazunowa za granicę.
Argument brzmiał: „Dlaczego musimy ciągle rozmnażać dysydentów! Pozwólcie im udać się na Syberię, aby BAM i nie wracać stamtąd tak długo, jak to możliwe”. Zdjęcia z tego obrazu rozeszły się po ogromnym wówczas Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Wiele zachodnich czasopism drukowało swoje reprodukcje z podtytułem „Obraz, którego Rosjanie nigdy nie zobaczą”.
I dopiero po wielu latach, w czasach pierestrojki, wiele tysięcy widzów zobaczyło to na wystawie artysty w moskiewskim Domu Młodzieży.
Na swojej ostatniej moskiewskiej wystawie w XX wieku Ilya Sergeevich ukończył pracę nad nową wersją światowej sławy „Tajemnicy…”. Podyktowane to było potrzebą artystycznego i filozoficznego zrozumienia głębokiej istoty wydarzeń ostatniej ćwierci ubiegłego wieku, co naturalnie wymagało zwiększenia rozmiaru obrazu. I wreszcie, w nowej wersji, autor napisał swój portret już po prawej, zgodnie z jego wiekiem.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)