Malarstwo Stanze della Senyatura [1510-1511] Debata o prawdzie trwa w ateńskiej szkole, która zdobi przeciwległą ścianę sali. To najbardziej majestatyczny niewypełniony fresk Watykanu Rafaela. Akcja rozgrywa się tutaj na tle ogromnej świątyni z białego marmuru; jego fasada jest ozdobiona kolosalnymi posągami Apolla i Minerwy; jedno po drugim trzy ogromne łuki rozciągające się w głębi są nieskazitelnie wpisane w łukową ścianę.
Ale ta świątynia starożytnej mądrości jest pusta. W poszukiwaniu prawdy wychodzą z niej filozofowie; w przeciwieństwie do teologów, którzy zgromadzili się przy ołtarzu, są podzieleni na oddzielne grupy na szerokich marmurowych schodach schodów. Platon i Arystoteles, maszerując na tle łuków nawy kościoła i błękitu nieba, pogrążeni są w sporze jako ostatni, pogrążeni w sporze.
Siwowłosy Platon, którego Rafael pożyczył Leonardo da Vinci, wskazuje ręką na niebo jako znak, że duch jest pierwotny; Arystoteles wyciąga dłoń w dół znakiem, że materia jest pierwotna.
Filozofowie tłoczą się wokół Platona i Arystotelesa i na ścianach świątyni, rozmawiając ze sobą; stary człowiek, owinięty w ciemny płaszcz, gubi się w medytacji; niedaleko od niego młody człowiek, oparty o ścianę i kładący notatnik na kolanie, pośpiesznie coś pisze. Centralna część ogromnych marmurowych schodów jest prawie pusta – tutaj pół-nagiczne cyniczne Diogenes osiedliły się w swobodnej pozie, a poniżej, zwracając się do nas, filozof naturalny Demokryt, któremu Rafael dał się przypominać Michała Anioła, zatracił się w myślach.
U stóp schodów znajdują się dwie najliczniejsze grupy argumentujących filozofów: po prawej grupa młodych mężczyzn, którzy otoczyli Euklidesa, którzy mierzą coś kompasem na łupku; w swoim wyglądzie rozpoznaje architekta Bramante; Dostojny człowiek w królewskiej koronie z kulą w ręku, wielki astronom starożytności Ptolemeusz, zbliża się do matematyków plecami, a za nim dwóch młodych mężczyzn; Pod postacią jednego z nich, Raphael jest łatwo rozpoznawalny, drugi – artysta Sodomy, który uczestniczył w malowaniu łuku Stanzi.
Grupa filozofów po lewej jest zanurzona w studiowaniu tekstów, za ramieniem jednego z nich jest człowiek w białym turbanie, może wielki wschodni filozof Averroes. Wszystkie te liczne postacie, uderzające w różnorodne spojrzenia, pozy, gesty, podzielone na oddzielne grupy, łączy wspólny rytm, jakby niezauważalnie narodzony w każdej grupie, przenoszący się z jednej grupy do drugiej, dopasowując je do zarysu owalu, rozdartego na pierwszym planie, gdzie jak gdyby nie dostrzegając sporów, Demokryt głęboko zamyślił się.