Wśród wspaniałych obrazów na temat duchowy Andrea Mantegna ma serię trzech obrazów stworzonych w różnych czasach pod tą samą nazwą – „Święty Sebastian”. Najsłynniejsza z nich – druga praca z 1480 roku, obecnie przechowywana w Luwrze.
Sebastian – obecnie kanonizowany święty, a wcześniej – w przedziale wieków III-IV – żołnierz legionu i wyznawca doktryny chrześcijańskiej. Panujący cesarz Dioklecjan był przeciwko Jezusowi i jego naśladowcom, okrutnie ich prześladując. Dowiedziawszy się, że wśród jego legionistów pojawił się kaznodzieja nowej wiary, nakazał swoim towarzyszom zastrzelić apostata strzałami na śmierć.
W miarę opowiadania chrześcijanin przeżył, jego żona odeszła, lub inny zwolennik Chrystusa. Mężczyzna kontynuował dzieło głoszenia, które doprowadziło do ponownego wykonania. Tym razem został ukamienowany i wrzucony do rynsztoka miasta.
Zgodnie z instrukcjami anioła, ciało zostało znalezione przez Christiana Lukinę, który pochował go w katakumbach.
Obraz męczeństwa Sebastiana jest dość powszechną historią religijną u malarzy. Ale każdy widzi i pokazuje publiczności różne aspekty duchowego wyczynu człowieka i jego znaczenie dla historii.
Cała dolna część ciała jest przecięta strzałami łuczników. Nogi są przywiązane do zawalającego się zabytkowego posągu. To symboliczny symbol – upadek bożków grecko-rzymskich, odejście do pogaństwa niebytu.
W pobliżu „pomnika” męczennika widoczne są szczątki całkowicie zniszczonego marmurowego bohatera. Osoba zabita jest silna, jego oczy są skierowane ku niebu z wiarą, jego twarz jest pomarszczona jako dowód mądrości i wiedzy.
Mantegna poświęcił wiele uwagi detalom w obrazie ciała, architektury, tła. Zdumiewający szczegół opisu wycofuje się dopiero przed genialnie ucieleśnioną ideą formacji chrześcijaństwa poprzez przelanie krwi męczenników.