Przedstawione przez Janosa Laszlo Pirkera w 1836 roku. Catena poszła drogą rozwoju charakterystyczną dla uczniów późnego Belliniego. Na początku swojej pracy podążał za swoim nauczycielem we wszystkim, naśladował jego styl, używał zasad kompozycji, przyjmował nawet indywidualne figury, często pozostawiając je bez żadnych zmian.
Ale wraz z pojawieniem się pierwszych dojrzałych mistrzów, Renesans zerwał z tą tradycją i stał się zwolennikiem Giorgione, Palmy Vecchio i Tycjana. Obrazy Maryi i dziecka na przedstawionym tutaj obrazie zostały przejęte przez dokonanie niewielkich zmian z jednego obrazu Belliniego, ale wpływ niemieckich artystów odczuwany jest w piśmie szefa św. Józefa.
Wszyscy krytycy sztuki jednogłośnie uważają obraz Budapesztu za jedną z wczesnych prac Kateny, z wyjątkiem F. Heinemanna, który przypisuje go nieznanemu artyście z tego samego warsztatu co Caten, pod warunkową nazwą Vincenzo di Girolamo.
Na korzyść wczesnego datowania obrazu przemawia nie tylko silny wpływ obserwowanego w nim Belliniego, ale także fakt, że wciąż nie odczuwa on wpływu sztuki Wysokiego Renesansu. Niestety, Catena nie umieściła dat na swoich pracach, a jedynie jego ołtarz „Saint Cristina” z weneckiego kościoła Santa Maria Mater Domini można datować na 1520, a następnie tylko na podstawie różnych danych pomocniczych, a zdjęcie „Madonna Loredo” przechowywane w Weneckie muzeum Correr, można datować na 1501-1504 lat.
Z tego czasu pochodzi także obraz budapeszteński, który kontynuuje niekończącą się serię obrazów na temat Sacra Conversazione z ich prostą, symetryczną kompozycją. Na taśmie papierowej, na której znajduje się święta żona, podpisano: VICENZO S. R.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)