Dzieło Michaiła Wasilijewa Nesterowa rosło w oparciu o chrześcijańską tradycję duchową. Zainspirowała go idea prawosławia jako siły napędowej historii narodowej. W ciągu dwudziestu dwóch lat życia Nesterov dał obrazy i ikony kościoła.
W 1890 r. Nesterow przyjął ofertę V. M. Wasnetsowa do pracy w katedrze Vladimir w Kijowie. Tutaj stworzył ponad 30 głównych kompozycji, a także ikony ikonostasu. Przyciągnął go pomysł stworzenia nowoczesnego monumentalnego obrazu, który kiedyś osiągnął wyżyny w dziełach starożytnych mistrzów. Źródło obrazów Nesterowskiego i dzieł kościelnych pozostaje żywym życiem.
W licznych szkicach terenowych opracowuje szczegóły kompozycji, postaci ludzkiej, twarzy. Idąc dalej drogą konwergencji ze stylem modernistycznym, Nesterov przechodzi do obrazów do kościoła Aleksandra Newskiego w Abastumani w Gruzji. Bardziej znaczące były jego monumentalne malowidła ścienne w kościele klasztoru Marfo-Maryjskiego w Moskwie.
Malował główne obrazy w oparciu o konkretne wrażenia wizualne. Tylko w obrazach wykonanych dla ikonostasu używał lakonizmu linii i uogólniania sylwetek źródeł kościelnych. Artystce udało się wprowadzić nową, poetycką postawę i nowy styl oraz nową farbę do malarstwa kościelnego. Intencje Nesterowa, by ożywić wielki styl starożytnej sztuki monumentalnej, oparty na badaniach okazów bizantyjskich, potwierdzają jego stwierdzenia o sztuce starożytnej: „W Bizancjum bardzo interesuje mnie […], że przyszła do nas nienaruszalność – cieszę się wielkim zainteresowaniem istnieje nieustępliwa siła […] wierzę w jej przyszłość, a także przyszłość poważnej i twórczej siły narodu rosyjskiego, w którego losie są wspólne motywy z Bizancjum „.
Ikonografia „Trójca Starego Testamentu”, która ukazała się w Bizancjum, zyskała zrozumienie w malarstwie starej rosyjskiej ikony. Podążając za tym zrozumieniem, najważniejszym elementem kompozycji Nesterowa są trzy skrzydlate anioły. Położenie ich figur, zwroty głów z nimbem, przylegające skrzydła tworzą rodzaj koła kompozycyjnego.
Obraz ukazuje odwieczną radę Trójcy Świętej o wyzwoleniu rodzaju ludzkiego z grzechu pierworodnego i ofiarnego aktu Syna Bożego o zbawienie ludzkości od śmierci duchowej.