Artysta Serebryakova Zinaida

Latem 1914 roku Z. Serebryakova planował spędzić we Włoszech, studiując europejskie malarstwo klasyczne. Ale jej znajomość dzieł Giotta i Tycjana, Masaccio i Tintoretto została przerwana

Słynna artystka Zinaida Serebryakova zachwyciła się swoim stylem pisania zdjęć. A kiedy jej najstarsza córka zaczęła ćwiczyć balet, określiła wspaniały czas na kreatywność w tym

Portret baletnicy E. A. Svekis w stroju baletowym “Wróżka marionetka” [1923] Państwowe Muzeum Teatralne. A. Bakhrushina, Moscow Image Svekis, jeden z niewielu portretów tancerzy baletowych,

Młody człowiek George Melitonovich Balanchivadze, w przyszłości słynny amerykański choreograf w stroju Bachusa, jest spektakularny w swojej pozie z obrotem głowy o trzy czwarte i

Kolejną nową rzeczą, która przyniosła lata 20. XX wieku portretowi artysty, był temat teatru. Prace z nim związane, a także prace z cyklu “chłopskiego”, pozostawiły

Przez pewien czas Ekaterina Nikolaevna Heidenreich, doświadczona tancerka, której charakterystyczny wygląd pozwalał na pełną reinkarnację ze zmieniającymi się kostiumami, stała się stałym modelem – “Portret

Szczęście jest kruche, zależy od wkładu każdego członka rodziny w ogólne samopoczucie. Jest to symbol tego, co przedstawia płótno Z. Ye. Serebryakova. Odkrywając historię obrazu,

Młodzież, szczęście, radość i czystość duchowa – wszystko to można zobaczyć na pięknym obrazie Z. Serebryakova “Autoportret. Za toaletą”. Obraz został namalowany przez artystę zimą

Być może najbardziej znanym obrazem niezwykłego rosyjsko-francuskiego artysty Zinaidy Serebryakovej jest “Na śniadanie” lub, jak to się nazywa “Na obiad”. Zamieszanie w tytule wiąże się

W 1909 roku stworzył autoportret “Do toalety”, dzięki któremu artysta był znany. Malowany w oleju na płótnie, był swego rodzaju podsumowaniem okresu stażu, doświadczeniem tworzenia

Charakterystyczne jest to, że artysta nie pisał scen akcji baletowych, jak czasami E. Degas czy K. A. Somov, chwile uczenia się tańca i indywidualnego pasu,

Obraz “Wybielanie płótna”, napisany przez Z. Serebryakovę w 1917 r., Można słusznie nazwać arcydziełem monumentalnego malarstwa. Pomysł napisania płótna przyszedł do artysty w 1916 roku,