Rzeźba Michelangelo Buonarroti „Morning” ma również inne nazwy „Morning Dawn” i „Aurora”. Wysokość rzeźby wynosi 203 cm, marmur. Florencka kaplica Medyceuszy była dziełem, które zakończyło fazę renesansu w twórczości Michała Anioła Buonarrotiego, a jednocześnie zapoczątkowało nową scenę artystyczną.
Prace nad nim, trwające prawie piętnaście lat, zostały na długo przerwane przez ważne wydarzenia z historii Włoch.
Klęska Rzymu w 1527 r. Oznaczała nie tylko koniec włoskiej niepodległości, ale także początek kryzysu kultury renesansowej. Florencja, która odpowiedziała na pokonanie Rzymu przez drugie wydalenie Medyceuszy i ustanowienie republiki, została oblężona przez wojska cesarza i papieża. To właśnie podczas największego niebezpieczeństwa, podczas jedenastomiesięcznego oblężenia, Michał Anioł odkrył swoją lojalność wobec republikańskich przekonań.
Powołany przez Radę Wojskową Republiki na odpowiedzialne stanowisko kierownika robót fortyfikacyjnych, w znacznym stopniu przyczynił się do obrony miasta. Po upadku Florencji i przywróceniu dominacji Medyceuszy nad nim wisiało śmiertelne zagrożenie. Michała Anioła uratował tylko fakt, że próżność papieża zyskała jego mściwość: Klemens VII Medyceusz chciał uwiecznić swój rodzaj w dziełach wielkiego mistrza.
Nastrój Michała Anioła, który był zmuszony kontynuować przerwaną pracę nad grobowcem Medyceuszy w warunkach całkowitego zniewolenia Florencji i reżimu najpoważniejszego terroru, nie mógł wpłynąć na naturę planu i pomysłowe rozwiązanie tego kompleksu.
Sanktuarium Medyceuszy to kaplica przylegająca do kościoła San Lorenzo, zbudowana i urządzona całkowicie według projektu Michała Anioła. Reprezentuje małe, ale bardzo wysokie pomieszczenie, przykryte kopułą; białe ściany rozcięte pilastrami z ciemnoszarego marmuru. W kaplicy znajdują się dwa grobowce – książęta Giuliano Nemursky i Lorenzo Urbinsky; są one umieszczone naprzeciw siebie, przeciwległe ściany.
Trzecia ściana – przy ołtarzu – zajmowana jest przez figurę Madonny, po obu jej stronach znajdują się figury Świętych Kosmy i Damiana, wykonane przez uczniów Michała Anioła.
Projekt Michała Anioła nie został w pełni wdrożony; przygotował także inne rzeźby do kaplicy, które najwyraźniej obejmowały tzw. Apollo i Przyczajonego Chłopca. Posągi Michała Anioła – „Poranek”, „Wieczór”, „Dzień” i „Noc”, umieszczone na sarkofagach Giuliano i Lorenzo Medici, uosabiają symbole szybkości czasu.