Rok 1913 stał się znakiem rozpoznawczym V. Tatlina – w tym czasie artysta w swojej pracy zwrócił się do kontr-reliefów, które później stały się oryginalnym dziełem rosyjskiej awangardy.
“Odpowiednia ulga” trudno nazwać malarstwem w jego prawdziwym znaczeniu. Obrazy utworzone tą metodą są zaprojektowane tak, aby opuścić płaszczyznę obrazu, wyjść do widza, stając się częścią otaczającej trójwymiarowej przestrzeni.
Praca z 1916 r. To kolaż złożony z materiałów o różnych fakturach – kawałków skóry, elementów drewnianych i metalowych, ciętych blach, drutu skręconego w spiralę oraz elementów metalowego tłoczenia. Komponenty formujące przeciw reliefowi znajdują się na płaskiej powierzchni drewnianej – zużytej desce świerkowej. Nieleczone drewno, z charakterystycznymi wiórami i zadziorami, stało się doskonałą teksturą, w której harmonijnie łączą się blask metalu, matowa szorstka skóra i pościg.
Zakładając, że wszystkie elementy połączone są losowe, nieprawdziwe. Ulga jest dobrze wyważona i ma złożoną harmonię. Lokalizacja każdego z elementów jest starannie sprawdzana i zatwierdzana, po przejściu długich zmian i dopasowaniu.
Dokładność umiejscowienia elementów i zaufanie artysty do poprawności jego decyzji potwierdza jakość mocowania elementów kolażu. Elementy utrzymują śruby i śruby przykręcone do granic możliwości, zardzewiałe nitowanie. Po przejściu od malarstwa do kontrrefleksji Tatlin wzbogacił umiejętności rysownika o talent budowniczego i rzeźbiarza.
Połączenie różnych rzeczy na wspólnej płaszczyźnie planszy generuje grę fantasy. Poddawanie się jej wyobraźni rysuje coraz więcej nowych obrazów, próbując odkryć istotę tego, co zostało powiedziane. A dla każdego widza znaczenie tkwiące w pracy będzie inne.
Kompozycja prostokątnych kształtów, uzupełniona prostymi detalami, jest w stanie stworzyć dziwne, nietrywialne obrazy, ale jednocześnie zweryfikowane i proste, jak wypełnienie kontrrefleksji.