Dziewczyna z gęsi – Vladimir Makovsky

Dziewczyna z gęsi   Vladimir Makovsky

W dziełach Włodzimierza Egorowicza Makovsky'ego motywy lirycznej, jasnej percepcji życia narodowego zostały urzeczywistnione. Mały obraz na płótnie „Dziewczyna z gęsiami w polu”, napisany w 1875 r., Nawiązuje do serii obrazów poświęconych życiu chłopskich dzieci.

Tworząc z wielką miłością i ciepłem dziecięce obrazy, artysta dostrzegł w swojej rutynowej sytuacji swoistą poezję życia codziennego, piękno życia narodowego. Żywotność i dokładność dzieł Makovsky'ego to możliwość zobaczenia momentu, który następnie stał się podstawą fabuły. „Obraz nie jest słowem” – mawiał artysta – „daje jedną minutę, aw tej chwili powinno być wszystko, ale nie – brak obrazu”.

Scena pełna subtelnych obserwacji została napisana przez Makovsky'ego z wielką ekspresją: zarówno wiejski krajobraz, jak i sama bohaterka są czarującą dziewczyną w swojej bezpośredniości, pasącą ptaki. Podstawa obrazu jest niewątpliwa, chociaż najprawdopodobniej jest nieco wyidealizowana. Postać dziewczyny, zbliżona do pierwszego planu, wygląda na znaczącą na tle przezroczystego niebieskiego nieba letniego.

Artystka z uwagą przygląda się jej ładnej, lekko zamyślonej twarzy, detalom kostiumu.

Obraz pokazuje ewolucję metody twórczej Makovsky'ego: od zarezerwowanych manier do bardziej zrelaksowanego, od szczegółowej narracji po generalizację artystyczną i wolność emocjonalną, od kolorystycznej izolacji postaci i przedmiotów do jedności kolorów. Dzięki swoim wyobrażeniom, jasnemu lirycznemu nastrojowi dzieło nawiązuje do obrazu portretowego V. A. Tropinina, od którego Makovsky otrzymał pierwsze lekcje zawodowe. Charakterystyczna scena z życia chłopskich dzieci jest prosta i naturalna, ale nie jest to proste myślenie z życia w duchu artystów życia codziennego z lat 1850-1860: stosunek autora do modelu na tym zdjęciu.

Łatwość budowania kompozycji, fragmentacja wprowadza widza w emocjonalną atmosferę pracy, tworząc efekt obecności. Głębokie współczucie i szacunek artysty dla zwykłego człowieka są również przekazywane widzowi. Sama intonacja obrazkowa pokrywa się z przedstawioną sceną: autor podkreśla paletę, stara się przekazać światło i powietrze oraz naturalne kolory natury.

I melodia brzmi na zdjęciu jasno, jakiś rodzaj uzdrowienia, dający spokój umysłu. Użyte materiały książki: M. Ageeva M, E. Ilina, L. Smirnykh „Nizhny Tagil Museum of Fine Arts”

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)