Powódź, fragment obrazu Kaplicy Sykstyńskiej (fresk) – Michelangelo Buonarroti

Powódź, fragment obrazu Kaplicy Sykstyńskiej (fresk)   Michelangelo Buonarroti

Powódź, fresk Michała Anioła Buonarrotiego, fragment muralu Kaplicy Sykstyńskiej. W suficie sykstyńskim Michał Anioł osiągnął pełną dojrzałość swoich umiejętności. W ogólnej kompozycji sufitu rozwiązał najtrudniejsze zadanie, znajdując taką segmentację architektoniczną, która, pomimo obfitości figur, umożliwiła osiągnięcie nie tylko logicznej sekwencji obrazów i wyraźnej widoczności każdej z niezliczonych postaci osobno, ale także wrażenia dekoracyjnej jedności gigantycznego obrazu.

Zgodnie z zasadami malarstwa monumentalnego renesansu obraz nie tylko nie niszczy architektury sklepienia i ścian, ale wręcz przeciwnie, wzbogaca go, ujawniając jego strukturę tektoniczną, zwiększając jego plastyczną namacalność. W malarstwie figur niepodzielnie dominuje zasada plastyczności – pod tym względem freski na suficie służą jako graficzny wyraz słów Michała Anioła: „Najlepszy obraz będzie najbliższy reliefowi”.

Obrazowy język Michała Anioła przez kilka lat pracy w kaplicy ulegał pewnej ewolucji: późniejsze postacie były większe, ich żałosna ekspresja wzrastała, ich ruch stawał się bardziej skomplikowany, ale zwiększona plastyczność charakterystyczna dla Michała Anioła, goniona klarowność linii i objętości pozostawała w nich w pełni. I chociaż Michał Anioł dał przykład umiejętnego wykorzystania koloru w malowidle ściennym, obrazy sufitu Sykstyńskiego wydają się bardziej wyrzeźbione przez potężną rękę rzeźbiarza niż pędzel malarza.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)