Zawodowe wojsko, nagrodzone wieloma rozkazami i medalami, generał major za dwadzieścia cztery lata, jeden z przywódców Południowego Towarzystwa Dekabrystów. Należąc do bogatej arystokratycznej rodziny, w zawrotnej karierze, w 1819 r. S. G. Volkonsky został członkiem Związku Opieki Społecznej. “Od teraz”, napisał później w swoich notatkach, “zaczęło się dla mnie nowe życie…
Droga, którą podjąłem, doprowadziła mnie do Najwyższego Trybunału Karnego, na Syberię, do ciężkiej pracy i do trzydziestu lat życia na wygnaniu… a jednak nie odmówię teraz mojego jedynego słowa. Wkrótce zobaczyłem go w posiadłości Davydów, Kamenka, spotkał się w Odessie w 1824 roku. To Volkonsky otrzymał polecenie, by wciągnąć Puszkina do tajnego stowarzyszenia.
“Puszkin, którego geniusz oświetlił moje dzieciństwo i młodość na Syberii”, napisał syn dekabrysta, M. S. Volkonsky, 8 czerwca 1899 r. Na L. N. Maikowa, “był blisko mnie w stosunku do swojego ojca i Raevsky'ego… do mojego ojca poinstruowano go, aby przyjął go do Towarzystwa i… ojciec go nie spełnił. “Jak mogłem to zrobić,” powiedział do mnie więcej niż raz, “kiedy mógł być zagrożony szafotem, a teraz, wiedząc, że został zabity, żałuję tego.
Byłby żywy, a na Syberii jego poezja przybrałaby nową ścieżkę “”. Jego żona MN Volkonskaya była jedną z pierwszych żon dekabrystów, którzy chcieli podzielić los swoich mężów – połączenie z Syberią. PF Sokołow uchwycił w portrecie wielkie ludzkie znaczenie osobowości dekabrysta, “wysokie dążenie do myślenia”, które było charakterystyczne dla tego “najbardziej godnego i najszlachetniejszego z ludzi”