Portret został namalowany osobiście przez Rubensa i nie przedstawia urzędnika, ale jego przyjaciela z mieszczańskiej rodziny Antwerpii, który został jego kuzynem po drugim małżeństwie w 1630 roku. Ten portret jest również nazywany “Słomianym kapeluszem”, chociaż na Susannie Fourment czuje się kapelusz z piórami, ale od dawna błędny pisarz w języku francuskim słowa “czuł” i “słoma” był zakorzeniony w kolejnych rejestrach inwentarza.
Prosta kompozycja portretu biustu z twarzą zwróconą w kierunku trzech czwartych w kierunku widza podbija publiczność do tej pory bogatymi kolorami, obfitością światła i świątecznym, błyszczącym pięknem i młodzieńczym charakterem. Rubens podziwia swój model. Pisze z inspiracją Susanna Fourment, wszystkie chwytliwe cechy jej sukni z głębokim dekoltem, szyją i klatką piersiową otwartymi na słońce.
Duży kapelusz z szerokim rondem pokrywa twarz modelki, a wszystkie nieskończenie zróżnicowane odcienie i refleksy światła na twarzy Susanny Fourment tworzą grę jasnych kolorów i kombinacji kolorów. Te kolory, bogate w odcienie, przekazują widzowi niezwykłą jasność odbitego światła słonecznego i wypełniają cały portret magią promiennej świeżości życia. Głównym aktywnym tłem portretu był niebieski kolor, który przypomina nam bezdenną kopułę nieba i wydaje się, że postać Zuzanny Czterech, tak atrakcyjna i namacalna, jest zanurzona w słońcu przesiąkniętym burzliwym, pochmurnym dniem.
Susanna Fourment, która kilkakrotnie pozowała do Rubensa, wyszła za mąż, gdy artystka namalowała jej portret. Jej młodsza siostra, Elena Fourment, z rodziny bogatego handlarza kratami Daniela Fourmenta, później stała się drugą żoną Rubensa.