Portret naukowca – Rembrandt Harmens Van Rhine

Portret naukowca   Rembrandt Harmens Van Rhine

Popularność młodego Rembrandta szybko rośnie, a już na początku lat 30-tych współobywatele zaczynają mu zamawiać jego portrety. Wśród pierwszych znalazło się „Portret naukowca”. Przed widzem holenderski intelektualista tego pokolenia, który wciąż jest zakorzeniony w ludziach.

Prosta, otwarta, nieco niegrzeczna twarz, twarde mięsiste dłonie zdradzają jego plebejskie pochodzenie. Starając się zbliżyć do życia, jak to możliwe, Rembrandt ukazuje osobę nie w izolacji, ale w swoim codziennym życiu. Dlatego naukowiec jest przedstawiany przy biurku, z piórem w ręku, w momencie pracy nad rękopisem, kiedy zostaje złapany przez widza, jakby wchodził do pokoju. Osoba portretująca odrywa się od rękopisu, odwraca twarz do przybysza, zwraca się do niego słowami.

Praca ta jest jedną z pierwszych prób Rembrandta wprowadzenia akcji fabularnej do portretu.

Odważny eksperyment to wciąż nie w pełni udany młody artysta. Wygląd obrazu pokazuje stan spokojnego odbicia i wyraźnie nie jest w harmonii z jego zewnętrzną żywotnością. Dzięki temu jego mimika i gestykulacja są celowe: obracanie głowy, poruszanie ustami, gest prawej ręki, który zakończył pisanie, ale nadal trzyma pióro.

Pomimo tych niedociągnięć, wybrana przez Rembrandta zasada decyzji portretowej ukryła w sobie bogate realistyczne możliwości, pozwalając artyście bezpośrednio scharakteryzować człowieka, pokazać go tak, jak w zwykłym życiu.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)