Portret N. I. Zabeli-Vrubel na tle brzozy – Mikhail Vrubel

Portret N. I. Zabeli Vrubel na tle brzozy   Mikhail Vrubel

Żona artysty, Nadezhda Ivanovna Zabela, była znaną piosenkarką. Vrubel powiedział, że wielu śpiewaków śpiewa jak ptaki, a Nadia śpiewa jak mężczyzna. Natura hojnie obdarowała Nadieżdę Iwanowną pięknem jej głosu, ale jej śpiew wyróżniała się także szczególną szczerością, głęboką penetracją melodii, każdym słowem. Vrubel bardzo lubił operę, miał delikatne wyczucie muzyki. Wysoko cenił duchowe cechy swojej żony, podziwiał jej talent, iz głęboką uwagą traktował jej sztukę.

Człowiek, często porywczy w słowach i czynach, był z nią łagodny i miły.

Portret Zabeli jest napisany na otwartej przestrzeni i przenika go światło. Delikatne liliowe, zielone, białe, ochrowe plamy w złożonej kombinacji, inspirowane ruchy na płótnie, tworzą wrażenie lekkości, przejrzystości, lekkości, smukłego radosnego dźwięku.

Vrubel przedstawia, nawet nieco przesadzone, coś szczególnego, co znalazł w wyglądzie żony: wydłużenie osoby z ciężkim podbródkiem, ulotny, jak ukryty uśmiech, powiększone oczy z dużymi źrenicami – a ta osobliwość cech nadaje tej osobie wyjątkowe piękno, bliskie tajemniczości artysty.