Maria Alekseevna Dyakova – córka Prokuratora Generalnego Senatu, Aleksiej Afanasjewicz Dyakow i Avdotya Petrovna, z domu. Księżniczka Myshetskoy.
Portret Marii Alekseevny Dyakovej, nasycony uczuciem głębokiej sympatii autora do jej modelu. Urok i atrakcyjność, ostry umysł i sympatyczne serce młodej kobiety sprawiły, że wielu jej przyjaciół, poetów poświęciło jej wiersze. Romantyczny to historia jej małżeństwa.
Wkrótce znajomość z N. A. Lwowem przerodziła się we wzruszającą wzajemną miłość. Dyakova nie otrzymała zgody rodziców na małżeństwo: pan młody był biedny. Potajemnie pobrali się w 1779 roku. i na początku musieli to ukryć.
Później rodzice poznali i pobłogosławili małżeństwo w 1783 r. Rodzina Lwów żyła harmonijnie i szczęśliwie. Mieli pięcioro dzieci.
Dom Lwowa był jednym z ośrodków życia duchowego i kulturalnego Petersburga. Dwie siostry Dyakowej wyszły za mąż: najmłodsza Daria Alekseevna była żoną G. R. Derzhavina, a druga Aleksandra Alekseevna była żoną V. V. Kapnistego, poety i wybitnego dramaturga. Lewicki był także stałym uczestnikiem spotkań, które odbywały się w tych domach.
Portret Dyakovej jest jednym z najlepszych dzieł malarza, twórcze ideały artysty, który znalazł niezwykle udany model, zostały w nim zawarte z nową siłą. Podobnie jak inne dzieła w stylu kameralnym Lewickiego, portret Dyakowej został rozstrzygnięty bardzo skromnymi środkami, bez żadnych ozdób, zdolnych odwrócić uwagę widza.
Jednocześnie artysta nie jest skłonny powtarzać tego samego szablonu schematu kompozycyjnego, tego samego układu figur i jednolitych kombinacji kolorów. Przy prawie niezauważalnych różnicach w nachyleniu głowy, zgięciu szyi, ruchu ramion, nadał każdej postaci niezależną postawę, zachowując jej żywotność i naturalność; to samo stało się ze strojem, fryzurą, biżuterią, detalami – zawsze wyjątkowe. Artysta, mobilizując swoją inwencję i zasoby malarza, szukał w każdym przypadku nowych kombinacji, które były podobne tylko w swej żywotnej perswazji i psychologicznej precyzji.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)