Louise Germain de Stael jest francuską pisarką. Przed Germain de Stal żadna kobieta nie odegrała takiej roli w historii, jak ona. Stała się mózgiem myśli całego pokolenia, które przeżyło Wielką Rewolucję Francuską.
Germain de Stael przygotował scenę romantycznego buntu we Francji, jej pisma zaznaczają etap przejściowy od oświecenia do romantyzmu. Komponowała sztuki, powieści, ale broszury polityczne i prace teoretyczne na temat estetyki, w których Germain de Stael wyrażał myśli, które były oburzone przez społeczeństwo, stawały się coraz bardziej udane. Opuściła jedno z pierwszych dzieł historycznych swoich czasów.
Składowo portret jest napisany po prostu: gładka ściana działa jako tło; w tle, za ramieniem modelu, widać popiersie Katarzyny II.
Jednocześnie w portrecie używane są subtelne relacje kolorystyczne: łączy on rzadkie zielonkawo-niebieskie odcienie sukienki i turbanu ze złotobrązowym odcieniem pasa i szalem. Alexander Benois, który widział to dzieło, napisał: „Tylko od czasu do czasu Borovikovsky odmawiał opracowania wypracowanych przez siebie szablonów i przyjrzał się bliżej naturze. Potem udało mu się stworzyć rzeczy, które powinny być pozytywnie przypisane najlepszym portretom w historii sztuki w ogóle.
To niesamowity portret nieznanej dworskiej damy w kolekcji Tsvetkov, raczej przesadnie dojrzałej w l'antique fryzurze, w sukience z czasów Aleksandra, wykonanej ze srebrnej glazety, z niezwykle nagą piersią i piękniejszymi rękami; jej wschodnia ciemna twarz oddycha z pasji, a przy pewnym ważnym i odważnym wyzwaniu, na wpół uśmiechniętym, utkwiła wzrok w kierunku: „Pisarz, który bronił wolności słowa, był w opozycji do Napoleona I, co doprowadziło ją do wygnania. Bonaparte zaatakował już Rosję, de Stal przybył do Petersburga, gdzie został przyjęty z wielkim zaszczytem, w tym czasie V. L. Borovikovsky mógł go schwytać, niemiecki poeta E. M. Arndt napisał o Annie Louise Germain de Stah: „.. Dla kobiety złożonej zbyt mocno i odważnie.
Ale cóż za głowa ukoronowała to ciało! Czoło,