Chociaż El Greco był znany ze swoich religijnych i ołtarzy, odzwierciedlających istotę hiszpańskiego fundamentalizmu tamtych czasów, był także wybitnym malarzem portretowym, którego obrazy stoją obok dzieł Diego Velasqueza i Van Dycka.
Malowniczy styl Greco został uformowany przez wiele różnych czynników, w tym jego studia nad malarstwem ikon, tradycyjną sztuką bizantyjską i manieryzmem, zainteresowaniem malarstwem weneckim oraz wpływem hiszpańskiego mistycyzmu w mieście Toledo. Ponadto mistrz pożycza kilka technik pracy z kolorem Tycjana, dramatu oświetlenia Tintoretto, zniekształcenia ciał Parmigianina i cech kompozycyjnych Michała Anioła, pozostając jednocześnie doskonałym mistrzem w osobliwym stylu.
Fernando Nino de Guevara, którego portret jest przedstawiony na płótnie, był jedną z najwybitniejszych postaci Hiszpanii, pełnił funkcję Wielkiego Inkwizytora, Arcybiskupa i Prezydenta Wielkiej Kancelarii. Po śmierci kardynał został pochowany w klasztorze w Toledo San Pablo. Uważa się, że ten portret został stworzony, aby ozdobić jego grób.
Fernando był jednym z wielu wysoko postawionych ludzi, z którymi El Greco stał się jednym z najlepszych malarzy portretowych tamtych czasów.
Obraz ten jest fascynujący z kilku powodów, w szczególności ze względu na niezwykłą postawę artysty i kardynała. Dziewięć lat przed stworzeniem tego portretu El Greco traci zamówienia od urzędników państwowych, jednak wciąż znajduje uznanie i entuzjazm wśród patronów kościołów i klasztorów w Toledo. Ale on nie jest w centrum uwagi. Z punktu widzenia artysty porządek wpływowego i sławnego Fernando Nino de Guevary powinien być jak najbardziej pochlebny, przedstawiając kardynała w najkorzystniejszym świetle.
Zamiast tego grecki malarz stworzył dzieło uderzające w bolesną uczciwość i realizm.
Zwykle El Greco podpisał swoją pracę frazą „Domenico Theotokopoulos to zrobił”. W tym portrecie podpis artysty można zobaczyć na kartce papieru leżącej u stóp kardynała.
Kardynał jest przedstawiony na aksamitnym fotelu w szkarłatnym płaszczu, a jego postać jest lekko pochylona po przekątnej, co dodaje kompozycji więcej głębi. Głowa inkwizycji hiszpańskiej patrzy na nas przez okulary i jest otoczona symbolami jego wysokiej pozycji. Znakomity strój jest wzmocniony przez przymus lodowy i oderwanie się od tego bezwzględnego inkwizytora generała, który obiecał ścigać heretyków wszędzie.
Jednak po bliższym przyjrzeniu się wyraźnie widać, że El Greco kpi z kardynała, ponieważ cała uwaga widza skupia się na nieożywionej dekoracji. Dużą uwagę przywiązuje się do koloru, fałd, ubrań i innych szczegółów, przedstawionych z dużą szczegółowością. Inkwizytor sam zajmuje znacznie mniej miejsca i pomimo bujnej szaty jest reprezentowany przez małego człowieka.
Jego charakter jest również krytykowany. Kardynał, jakby chował się za okularami.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)