Zgadnij o twarzy przedstawionej na tym portrecie został zbudowany w XIX wieku, kiedy nazywano go Mazepa, Skoropadsky, lub nazwisk innych ukraińskich generałów. Ostatnio zasugerowano, że jest to hetman litewski hrabia Casimir Jan Sapega. W każdym razie w dziele Nikitina obraz zajmuje szczególne miejsce, ponieważ tutaj, niespodziewanie, zamienia się z genialnego mistrza ceremonialnego portretu w artystę, który czyta w duszy, tworzy tragiczny obraz silnego, potężnego, starego człowieka, który znosił smutek.
Nie wiemy dokładnie, kto dokładnie jest przedstawiony na portrecie.
Tradycyjnie uważa się, że portret został namalowany po 1725 roku. Dlatego jest postrzegany jako uogólniony obraz człowieka Piotra Wielkiego, który uczestniczył w jego wydarzeniach, był świadkiem jego końca. Stanowiąc spokój hetmana, rozpiętość odzieży domowej, jest zanurzony w sobie. Jego doświadczenia są zrozumiałe dla widza, a ich napięcie w przeciwieństwie do zewnętrznego spokoju wyglądu jest prawie bolesne. Wysokie czoło zmarszczyło niespokojne zmarszczki, oczy jakby zagłębiły się w przestrzeń, uniesione grube szare brwi, splątane włosy.
Dramatyczny efekt stworzony przez wyraz twarzy jest powiększony przez jego malarstwo.
Jasne światło, które zalewa czoło i policzki, ostro kontrastuje z mrocznymi cieniami na innych częściach twarzy. Konfrontacja światła i cienia jest szczególnie decydująca ze względu na to, że rozświetlają wszystkie kolory twarzy, nadają im niezwykłą intensywność światła, portret imponuje namiętnym napięciem.
Tragiczna kolorystyka obrazu jest podkreślona przez dominację czerwonego tonu płonącego jasno na powiekach, na wargach, na skrzydłach nosa, podniecająco świecących na policzkach i podbródku, grożących przeniknięciem przez cienie. Niepokojący kontrast schematu kolorów jest zachowany w ubraniach hetmana, gdzie różnorodność jasnych kolorów – koralowych, niebieskawych, złotych – kłóci się z brązowo-zielonym odcieniem.