Jean Clouet na tym dużym portrecie przedstawia Franciszka I w bogatej szacie renesansu. Tradycyjne insygnia królewskiego majestatu zrezygnowano z korony. Kapelusz z białymi piórami, ozdobiony perłami, satynowa odzież, bogato haftowana złotem, medal na złotym łańcuchu i korona na drogim czerwonym adamaszku za królową – wyraźnie wskazują, że mamy króla. Bogate ubrania, draperie nie przysłaniają sprytnego, stanowczego wyrazu twarzy króla, uznawanego za jednego z największych i mądrych władców Francji.
Jego zwężone niebieskie oczy, jego przenikliwe spojrzenie, jego ciemne wąsy i broda nadają jego twarzy wyjątkowy urok.
Franciszek I, syn Karola z Orleanu, zastąpił Ludwika XII na tronie w 1515 roku. Jego panowanie wzbudziło szczególne zainteresowanie sztuką i literaturą, a także niekończącą się wojnę z odwiecznym wrogiem Karola V, cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego, za walkę, z którą połączył swe wysiłki z niemieckimi książętami protestantami i Sulejmanem Wspaniałym. Jego panowanie było naznaczone rozkwitem kultury.
Francuski został ogłoszony oficjalnym, zastępując łacinę.
Royal College został otwarty, dając możliwość zdobycia wykształcenia dla wszystkich. Uchwalono ustawę zobowiązującą wszystkich drukarzy do wykonania kopii wszystkich opublikowanych prac dla archiwum państwowego. Za Franciszka I renesans rozpoczął się we Francji. Był człowiekiem prawdziwie uniwersalnych talentów i patronem i wodzem.
Jego ogromna energia wystarczyła do intryg dworskich, rozwoju armii i uzupełnienia kolekcji. To on położył podwaliny pod francuską kolekcję narodową, która pierwotnie mieściła się w nowym pałacu królewskim w Fontainebleau.
Król miał szerokie spojrzenie i wyśmienity smak. W 1517 roku Franciszek osiedlił się w Leonardo da Vinci w pobliżu Amboise, a wszystkie obrazy, które artysta miał w chwili jego śmierci w 1519 roku, odziedziczył król. Wśród nich jest słynny portret Monny Lisy.