Obraz Tiziano Vecellio „Portret Francesco Maria della Rovere”. Rozmiar obrazu to 114 x 103 cm, olej na płótnie. Kreatywność Tycjan do lat czterdziestych XVI wieku jest w pełni związany z artystycznymi ideałami Wysokiego Renesansu.
W latach 40. XVII w., Kiedy Wenecja wkroczyła w okres kryzysu, włoski mistrz, z punktu widzenia zaawansowanych idei renesansu, przejawiał z surową odwagą i szczerością nową pozycję społeczną człowieka, nowe warunki społeczne dla rozwoju Włoch.
Tycjan stanowczo protestuje przeciwko wszystkim brzydkim i wrogim godności człowieka, przeciwko wszystkim, co rodzi się we Włoszech, w czasie reakcji, opóźniając i opóźniając dalszy postęp społeczny narodu włoskiego. To prawda, że Artysta nie postawił sobie bezpośredniego zadania szczegółowego i bezpośredniego pokazywania i krytycznej oceny społecznych warunków życia swoich czasów. Ten jakościowo nowy etap w historii realizmu nastąpił znacznie później i otrzymał rzeczywisty rozwój dopiero w sztuce XIX wieku.
1520-1540-ies – rozkwit twórczości portrecista Tycjana. W tych latach stworzył obszerną galerię portretową swoich współczesnych, w tym bezimiennego „Młodego Człowieka z Rękawicą”, humanistę Vincenzo Mostiego, kardynała Ippolito Medici, władcy Mantui Federigo Gonzaga, władcy Urbino, wybitnego inżyniera wojskowego Francesco Marii della Rovere, przyjaciela Tycjana Pietro Aretino.
Subtelność transferu indywidualnego świata wewnętrznego wyróżnia się portretem prawnika Ferrary, Ippolito Riminaldi. Godnym miejscem w chwalebnym rzędzie jest portret księcia Urbino, Francesco Maria della Rovere, ubrany w zbroję wojskową na tle sztandarów i odpowiadających im regaliów. Zdjęcie przedstawia łaźnię parową do portretu Eleonory Gonzagi.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)