Portret córki Olyi w dzieciństwie – Wasilij Surikow

Portret córki Olyi w dzieciństwie   Wasilij Surikow

Tutaj widz otwiera niezwykłe emocje na widok cudownego dziecka, córki samego artysty. Dziewczyna na zdjęciu stoi z lalką w pobliżu pieca, jest dość luźna i nie spięta. Jej spojrzenie jest bezpośrednie i dociekliwe. Jej wielkie ciemne oczy i jasna sukienka niechcący przywracają widzowi atmosferę dzieciństwa.

Olya stoi przy białym piecu kaflowym, trzymając w rękach lalkę.

Na dziewczynie – czerwona sukienka z białym ażurowym kołnierzem. Surikow nieskończenie skomplikował swoje zadanie: biały na białym, czerwony na czerwonym, współbrzmienie czerni. Trzy główne dominujące kolory – czerwony, czarny i biały – mogły sprawić, że portret byłby cięższy, ale umiejętna aranżacja kolorów prowadzi do zupełnie innego nastroju psychologicznego.

Jednak główną zaletą portretu nie jest techniczna doskonałość, ale udane obrazowe ucieleśnienie serdecznej otwartości.

Znacznie przyczynia się do stworzenia atmosfery duszy: łatwowierności gestu pulchnej dłoni, delikatnego dotykania ciepłej powierzchni, lekkiego półuśmiechu ukrywającego się w kącikach mocno wyprofilowanych ust, a także sprytnie odgadniętego wesołego i żarliwego temperamentu. Tutaj świat światła ukochanego dziecka jest doskonale przekazywany.