Otchłań oddziela ten późny portret od „Portret pana Andrewsa z jego żoną”. Energia życiowa tkwiąca w tym ostatnim, z czasem, przekształcona w wyrafinowaną elegancję. Dokładne szczegóły krajobrazu zostały zastąpione rozmytym „tłem krajobrazu”. Daleko od każdego widza, widząc „Portret pana Andrewsa z żoną”, mówi, że należy do Gainsborough. Ale „Poranny spacer” nie może być przypisany żadnemu innemu mistrzowi.
Ona – Gainsborovskaya do najmniejszego uderzenia.
Ten podwójny portret Williama Halleta i Elizabeth Stephen został zamówiony przez artystę na ich ślub w lecie 1785 roku. Małżonkowie Halletta nie należeli do śmietanki angielskiego wyższego społeczeństwa, ale Gainsborough przedstawiał ich w szpiku arystokratów do kości. Na tym obrazie uderza przede wszystkim zaskakująco harmonijne połączenie ludzi i natury.
Odbiór, który sprawiłby, że taka fuzja stałaby się naturalna, Gainsborough znalazł tylko na samym końcu pracy nad tym portretem – i napisał młodą parę spacerującą po zacienionym parku. Trzeba powiedzieć, że w twórczym dziedzictwie mistrza istnieje wystarczająca liczba portretów na tle krajobrazu, jednak to w Porannym Spacerze bohaterowie i tło krajobrazu łączą się w sposób najbardziej naturalny.
Wielu krytyków sztuki uważa, że odbiór „portretu w krajobrazie” Gainsborough przejął od Antoine Watteau, który uwielbiał pisać swoje postacie na kolanach natury. Czytelnik oczywiście rozumie, że artysta nie zmusił swoich klientów do pozowania do niego w parku. Nie, cała praca została wykonana w warsztacie.
Sceneria została wybrana po napisaniu „bohaterów”.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)