Duży ołtarz Belliniego dla kaplicy w północnym skrzydle kościoła San Zaccaria w Wenecji powstał w 1505 roku. Podobny skład – Święta Dziewica z Dzieciątkiem na kolanach i świętych, zwykle cztery lub sześć, po obu jej stronach, znana jako Święty Wywiad – tworzy bardziej przytulna, serdeczna atmosfera niż uroczysty motyw Maestas i cieszyła się powodzeniem u weneckich artystów renesansu.
Zdjęcie przedstawia Najświętszą Dziewicę zalaną złotym blaskiem, siedzącą z Dzieckiem w ramionach na podwyższeniu, w głębi wysokiej egzedry. Ani Matka Boska, ani Dziecko nie patrzą na widza, zagubione w myślach, podniesiona ręka Dziecka przypomina gest błogosławieństwa.
Szefowie sv. Peter i sv. Jerome przechylił się lekko i zamyślony. Dwaj święci – Katarzyna z Aleksandrii i Łucja – są również głęboko zamyśleni.
Tylko spojrzenie anioła, wpatrującego się w dal, zachęca widza do przyłączenia się do sceny spokojnej kontemplacji. OBRAZY ŚWIĘTEJ DZIEWCZYNKI. Hipostaza Maryi Dziewicy jako matki Chrystusa jest główną doktryną Kościoła, na jej obrazie często podkreśla się macierzyństwo.
Jak pokazuje drzewo genealogiczne Chrystusa, wiodąca zasada Jessego, jego związek z ojcem Dawida występuje wzdłuż linii Świętej Dziewicy, a nie Józefa.
Najwyraźniejszy obraz matki w scenach, kiedy Święta Dziewica karmi piersią Dzieciątko; artyści napisali tę historię aż do soboru trydenckiego, kiedy wyrażono dezaprobatę, aby przedstawić Świętą Dziewicę Naga. W renesansie Matka Boska była często przedstawiana we wnętrzu domu lub na tle realistycznego krajobrazu; czasami była ubrana w modne ubrania z tamtych czasów.
(No Ratings Yet)