„Kapustnitsa” – ostatnia praca Nikolaja Feshina, po napisaniu, które w 1909 r. Oficjalnie otrzymał tytuł artysty.
Fabuła płótna była codzienną sceną z życia chłopów – dorocznego solenia kapusty na zimę w Podwyższeniu. Obraz poprzedziły długie prace przygotowawcze w wiosce Pushkarka koło Arzamas, gdzie artysta studiował typy wsi.
Świeża kapusta. Leży w wielkim stosie na środku podwórza. Obok niej siedzi pulchna kobieta, przygotowująca się do rozpoczęcia pracy. Po lewej – inna kobieta, z warzywem i nożem w ręku. Wręcz przeciwnie – chłopiec pilnie tnie ostatnie arkusze z głowy kapusty.
Nieco dalej, za jego plecami, możesz zobaczyć, jak kilka kobiet zbiera razem kapustę w dużej korycie. Natychmiast wśród tłumu dostarcza ludziom gorącą, krzepką czerwoną dziewczynę. Ubrani ciepło w zimny poranek, zjednoczeni wspólną pracą, chłopi radują się i bawią, przekazując świąteczny nastrój widzom obrazu.
Pomimo faktu, że wszystkie postacie przedstawione na płótnie są zaangażowane w jeden biznes, każdy z nich jest indywidualny. Można to prześledzić poprzez mimikę twarzy, postawy, ruchy, cechy kształtu ciała. Każdy z obrazów jest równie ważny dla artysty, nie ma tu głównej postaci ludzkiej. Środkiem i znaczącym ogniwem płótna jest stos dojrzałych i gotowych do wytrawiania głów.
Obraz jest inny w zimnym kolorze, a tylko soczyste, jasnozielone plamy liści kapusty wyraźnie wyróżniają się na ciemnym tle odzieży i świeżej ziemi.
Aby pokazać codzienne życie z jego prostymi radościami i smutkami, odkryć piękno świata w znanych rzeczach i chwilach życia – tak właśnie N. Feshin widział główne zadanie malowania gatunkowego. A praca „Kapustnitsa” stanowi doskonały model dla artysty do rozwiązania tego problemu.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)