Louis Francois Bertin opublikował popularną gazetę “Deba”. Goście Salonu z 1833 roku, którzy zobaczyli wystawiony tam portret Bertina, byli zszokowani jego realizmem. Powiedzieli, że mistrz

Portret rosyjskiego hrabiego N. D. Gurieva Engra napisał we Florencji wiosną 1821 roku. Guriew był w przeszłości adiutantem Aleksandra I – uczestnikiem wojny patriotycznej w

Antioch – syn Seleucusa, założyciela dynastii, która rządziła azjatyckimi prowincjami po śmierci Aleksandra Wielkiego, zakochał się, jak głosi legenda, w macochie Stratoniku. Wierząc, że jego

Ta praca kończy twórczą ścieżkę Engry. Wrócił do jednego ze swoich ulubionych tematów. Nuu kiedyś gloryfikował artystę. Obraz, nostalgicznie rozwijający się w przeszłość, staje się

“Portret Louise d” Ossonville “jest podkreślony, skromny – ta piękna i wykształcona dama nie potrzebowała idealizacji. A jednak, kiedy płótno było gotowe, ktoś powiedział do

Przed nami Madame Rivière, której portret wraz z córką zamówił jej mąż. Szczególnie ważna jest jego wybrana kompozycja owalu, wpisana w prostokąt. Ten owal podkreśla

Siedemnastoletnia Jeanne d'Arc jako klasyczna wdzięczna kobieta ze sztuczną twarzą w “niedostępnej” pozie jest wyświetlana na płótnie z nazwą powielającą fakt historyczny z 1429 roku,

Ingre, stając się czcigodnym artystą, tworząc swoje obrazy, skorzystał z pomocy uczniów. Była to zwykła praktyka – raz młody Ingres wykonał te same małe zadania

Jean-Auguste Dominique Ingres – jeden z największych malarzy portretowych XIX wieku. Jednak sam artysta nie uważał portretu za główny gatunek w swojej twórczości. Był bardziej

Ingres, według Charlesa Baudelaire'a, był “jedyną osobą we Francji, która potrafi naprawdę malować portrety”. Zabawne, ale sam artysta uważał je za rodzaj irytującego “obciążenia”, odciągając

Pierwsza wersja tego historycznego obrazu, w którym wielki poeta rzymski odczytuje swój nieśmiertelny wiersz rodzinie cesarza Augusta, została napisana siedem lat wcześniej i sięga czasów,

Tkaniny religijnych treści Ingres pisał przez całe życie. Malarstwo religijne przeżywało okres upadku w latach rewolucji i wojen napoleońskich, ale w epoce odbudowy było ponownie

To zdjęcie jest jednym z “pakietów”, które Ingres, jako student Akademii Francuskiej w Rzymie, wysłał do Akademii Paryskiej. Inna jego nazwa to “Big Bather”. Przed

To duże płótno, zamówione w rzymskim kościele Świętej Trójcy już w 1817 r., Ingres skończyło się dopiero latem 1820 r. Zdjęcie przedstawia scenę przeniesienia kluczy

Młoda, piękna i szczęśliwa kobieta, pełna godności i niezależności, patrzy na nas z ufnością i prosto. Dumna poza wydaje się zaskakująco naturalna, pozbawiona wszelkiej kokieterii.