Co czujesz, gdy patrzysz na tę parę? Awe i zakłopotanie, zainteresowanie i nadzieja na dalsze. Płótno “Idylla” wielkiego Adolpa Williama Bouguereau zostało napisane w czasach rozkwitu akademizmu. Dzięki kanonom racjonalnej estetyki i logice sztuki końca XIX wieku “Idylla” wyszła prawdziwie i naturalnie.
Natura związków, zrozumiałe twarze, całkowicie ziemski las, młodość, piękne ciała – hołd dla epoki. Autor uszlachetnił flirt i dominującą pasję młodego człowieka. W narracji nie ma wulgarności.
Jest tu wiele ograniczeń i gier – gry emocji, gry słowne.
Bogero słynął z pisania ludzi. Z reguły jego płótna były pisane z wizerunkiem postaci w pełni rozwiniętych, zgodnie z prawdziwymi proporcjami i wysokością. “Sielanka” wyraźnie pokazuje talent artysty jako konesera ludzkiej anatomii i mimiki. Jego postacie otrzymały piękne ciała i kolor skóry białego mleka.
Delikatne ramiona dziewczyny otworzyły smaczne “nie”, jej kolor, to kolor, blisko aksamitu brzoskwiniowego. Bougero zapakował bohaterkę w prawie wszystkie ubrania i zakrył włosy różowym szalikiem. Taki ruch nie był szczególnie charakterystyczny dla narracji scen miłosnych. Chcę podkreślić trochę nieudany plan dalekosiężny. Wygląda jak tapeta, z niejasnym cieniem na płaszczyźnie pionowej.
Chociaż mistrz zakłada tutaj perspektywę, uciekając do lasu, horyzont jest “przyciągany” bliżej niż to konieczne.
Zakłopotany ostrym zarysem kobiecej draperii i zamazanym punktem za nią. Jak Buguero coś przetarło się lub zablokowało z góry. Zarośla szparagów są również nienaturalne.
Chcę dodać więcej nasyconych cieni, pogłębić chłód koron i rozcieńczyć ten sam nastrój planów głównych i dalekich. Pomijając te niuanse, chciałbym powiedzieć krótkie słowa o płótnie.
“Sielanka” – piękna i bogata w emocje. To słodki moment flirtu i ciepłej obsesyjnej miłości. Bugero jest nie tylko ekspertem od naszych ciał, jest mistrzem ludzkich stosunków na maśle…
Nazywano go libertynem a libertynem, ale czy tak naprawdę jest?