Na przełomie XV i XVI wieku Botticelli stworzył serię obrazów przeznaczonych do ozdobienia skrzyń kościelnych na temat życia św. Zinovego, który w młodości przeszedł na chrześcijaństwo i słynął z wyjątkowej zdolności wskrzeszania zmarłych.
Stworzony w późniejszym okresie twórczości predella „History of St. Zinovy” opowiada o czterech bezpośrednio następujących po sobie scenach legendy. Po lewej stronie zdjęcia leży chłopak złapany pod kołami wagonu. Matka przynosi martwe dziecko świętemu, który go uzdrawia i wraca do rodziców.
Po prawej stronie widzimy świętego na łożu śmierci.
Ten biskup żył w IV wieku, ale historia została przeniesiona przez artystę do jego współczesnego środowiska. Typy i architektoniczne kulisy, wśród których odbywają się wydarzenia, przypominają widzowi o Florencji XV wieku. Na przykład w kompozycji „Cuda św.
Zinowa” rozpoznaje się florencki plac św. Piotra Maggiore. Obrazy ukazują podobieństwo do malowania granicy dzieła florenckiego mnicha malarza Fra Angelico z pierwszej połowy XV wieku z wyraźnymi geometrycznymi tomami architektury wypukłej, ale jednocześnie pozbawionej ciężkich figur, pomalowanych w jasne dźwięczne tony.
Ulice w obrazach Botticellego są przerażająco puste, pejzaże w tle wydają się niemal pozbawione życia, a rytm linii od spokojnego i kanciastego łatwo przekształca się w płonące loki draperii i ekstatycznych gestów. Ostra prostota malarskiego języka mistrza i poczucie katastrofalności wyrażone w wielu scenach tego cyklu wywołują skojarzenia ze wspólną potęgą ludową prezentacji i ognistym duchem kazań Girolamo Savonaroli.
(No Ratings Yet)