Hipopotam i polowanie na krokodyle to obraz olejny na płótnie Petera Paula Rubensa. Rubens stworzył gatunek wielkiej sceny łowieckiej. Jego studio wyprodukowało dziesiątki podobnych dzieł dla arystokratycznych patronów w latach 1610 i 1620. Maksymilian I, elektor Bawarii, otrzymał zlecenie na polowanie na hipopotama i krokodyla oraz trzy kolejne obrazy przedstawiające polowanie na lwa, wilka i dzika.
Prace ozdobiły letnią rezydencję książąt Wittelsbachów. Rubens i jego studio wyprodukowali cztery duże płótna w Antwerpii w latach 1615-1616.
Polowanie na hipopotama i krokodyla odbywa się na brzegach Nilu, na co wskazuje palma w tle zdjęcia. Ponieważ hipopotamy i krokodyle uważano za niebezpieczne drapieżniki, ich zniszczenie było obowiązkiem szlachty. Drużyna myśliwska składa się z trzech osób.
Siedzą na arabskich koniach i polują przy pomocy min, mieczy i dwóch lokajów ubranych w grubo ociosane kurtki. Jeden z lokajów został zabity przez bestię. Rozwścieczony hipopotam depcze na krokodylu, ponieważ obaj są atakowani przez myśliwych i psów gończych, co ich irytuje, budzi instynkt samozachowawczy.
Fizyczny stres hipopotama i krokodyla jest dokładnie przekazywany. Sugerowano, że Rubens mógł pojechać do Rzymu, aby zobaczyć na własne oczy martwego hipopotama.
Złożoność grupowania figur reprezentowana jest przez ruch wirowy, dramaturgię, błyskotliwą paletę. Wszystko to jest znakiem rozpoznawczym stylu Rubensa. Dobrym potwierdzeniem tych słów jest obraz „Upadek Phaetona”.
Historia malarstwa
Zdjęcia z tego cyklu zostały zrabowane z pałacu podczas wojen napoleońskich. Przetrwały tylko „Polowanie na hipopotama i krokodyla”. Obecnie praca została dodana do kolekcji galerii sztuki „Stara Pinakoteka”.
Krytyka Delacroix
W notatce z 25 stycznia 1847 roku francuski malarz Eugene Delacroix podziwiał dzieło, nazywając je „wykonanym arcydziełem”, zauważając jednak, że „jego działanie mogło być bardziej interesujące”.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)