Malarstwo tahitańskie jest centralną warstwą całego artystycznego dziedzictwa Paula Gauguina. I choć twierdził: „obrazy tu malowane przerażają mnie, publiczność nigdy ich nie zaakceptuje”, malarz nigdy nie męczył się podziwiając otaczający go nowy świat pełen kolorów, naturalności i naiwności.
Obraz „That Mateta” lub „Market” znany również pod rozszerzonym tytułem „Dziś nie pójdziemy na rynek” został namalowany przez artystę w 1892 roku. Bardzo wymownie pokazuje, że Gauguin niestrudzenie szukał nowych środków wyrazu: nowa niezwykła egzotyczna natura wymagała nowych wcieleń stylistycznych. Malarz czerpał nowe pomysły nie tylko z otaczającej przyrody – przywiózł ze sobą na wyspę kolekcję fotografii.
Zdjęcia Partenonu, egipskiego grobowca i innych zabytków religijnych nie raz pomogły mistrzowi w jego pracy.
Tutaj i na tym zdjęciu widzimy pięć dziewczyn w jasnych ubraniach, których profil to nic innego jak bezpośredni cytat z tradycyjnych egipskich fresków – zamrożone pozy, statyczne postacie, zwłaszcza położenie postaci w przestrzeni.
W tle widz może zauważyć rybaków, którzy ubrani są tylko w przepaski biodrowe i kopiują egipskich mężczyzn na tee – wygięte postacie, zamrożone w identycznych pozycjach, tworzą monotonny rytm, który przypomina nam galaktykę obciążonych niewolników przedstawionych na ścianach grobowców i świątyń teraźniejszości Luxor
Gauguin dla siebie zjednoczył prymitywny świat starożytnego Egiptu, który pozostawił dowody na freskach wilgotnych murów i dziwnego świata Tahiti, próbując zrozumieć oba.
W pozostałej części techniki Gauguin był obdarzony blaskiem i dekoracyjnością – jaskrawymi kolorami, czystymi kolorami, pozbawionymi półtonów i wyraźną, wyraźną linią. Obraz pozbawiony jest objętości i głębi – cała kompozycja jest prawie płaska, i to jest kolejny powód, dla którego pamiętamy egipski fresk.
To zajmie trochę czasu, a styl Gauguina zostanie ponownie przekształcony, pokazując światu artystycznemu nową nieporównywalną estetykę, dla której współcześni będą karcić malarza i chwalić potomków. „Rynek” wraz z innymi podobnymi obrazami stanie się powszechnie uznanym arcydziełem łączącym cechy sztuki egipskiej i fantazji wielkiego Gauguina.