Płótno Hermitage “Deser” jest jednym z najlepszych przykładów takich obrazów. Kalf o nienagannym smaku, unika pompatycznego. Bogactwo jego martwych natur to przede wszystkim bogactwo gry światła i cienia oraz kolor, który płonie od wewnątrz.
W gorącym paleniu farb obiekty wydają się wyrastać z ciemnego tła obrazu. Jasny promień światła wyciąga miskę owoców z półmroku, brzoskwinię na srebrnej tacy i pognieciony biały obrus. Szklane i srebrne kielichy wciąż odbijają światło, a cienki szklany flet wypełniony winem niemal wtapia się w tło.
Kalf nie miał sobie równych w umiejętności przekładania cech materialnych rzeczy na poetycki język sztuki, w zdolność widzenia strony malarskiej tematu. Bez wątpienia soczyste owoce z obfitością odcieni pomarańczy i złota były bliższe sercu artysty niż srebrne naczynie, na którym leży, a pognieciony biały obrus, napisany z niezrównaną umiejętnością, zadziwia widza nie mniej niż luksusowy orientalny dywan pod nim.
Przed wejściem do Ermitażu w 1915 r. Obraz “Deser” był częścią kolekcji słynnego rosyjskiego geografa i podróżnika P. P. Semyonova-Tyana-Shansky'ego – wielkiego konesera i miłośnika sztuki holenderskiej i flamandzkiej. Willem Kalf, którego życie i praca odbyły się w Amsterdamie, jest jednym z największych mistrzów holenderskiej klasycznej martwej natury, a obraz z kolekcji Hermitage jest uznanym arcydziełem malarza.
Martwa natura Kalfa należy do kategorii “śniadań”, która zawierała obrazy pojedynczego dania, owoców, wśród których była niezbędna cytryna z obraną skórką, naczynia z winem. Artysta po mistrzowsku przekazuje fakturę każdego obiektu: szklankę, pomalowaną fajansowo płytkę, pozłacany kielich, orientalny dywan, śnieżnobiałą serwetkę.
Na zdjęciu widać silny wpływ obrazu Rembrandta na Kalfa: obiekty są pokazywane na ciemnym tle, a jasne światło animuje je, pokrywając je ciepłem złotych promieni. Z motywami i kolorowym blaskiem martwe natury, takie jak Kalfi, przemawiały do gustów bogatej holenderskiej burżuazji, ich ciężaru luksusu.