Grawerowanie “Czarownicy”, tutaj Durer przedstawiał brzydką czarownicę, która spieszy się do szabatu. Pędzi w powietrzu na mitycznym zwierzęciu, w którym ciało kozy i fishtail są fantazyjnie połączone. W ręku trzyma wirujące koło lub wrzeciono, drugą ręką trzyma róg kozy. Ponadto koza siedzi plecami do głowy.
Jest to powszechna pozycja w motywie “czarownicy”.
Czarownica pędzi szybko, co podkreślają trzepotanie włosów na wietrze i cieniowanie w prawym górnym rogu. Ta czarownica jest już brzydką kobietą w średnim wieku. Wiek pozostawił ślady na twarzy i figurze.
Cały wygląd jest obrzydliwy.
Nawet wykształceni ludzie tego okresu wierzyli, że dziewczęta i kobiety wchodzą w sojusz z diabłami i stają się czarownicami. Ze zdumieniem czytamy o krwiożerczych liniach poety i naukowca Mournera: “No cóż, zapal ogień i zapal go!
XV wiek w Niemczech obfitował w procesy palenia czarownic. W każdym mieście płonęły pożary, na których płonęły nieszczęsne kobiety oskarżone o czary i stosunki z diabłem. Durer mógł być świadkiem.
Opisy pożarów, na których spalono “czarownice”, zachowały się w Kronikach Norymberskich. Niegdyś młoda dziewczyna, cudowna piękność, została wzniesiona w Schwabach, pobliskim mieście, na ognisku. Zanim ogień ogłosił swoje wyznanie, była czarownicą i czarownicą.
“Nie”, wykrzyknęła, “nie jestem winna niczego! Przyznałam się, ponieważ byłam strasznie torturowana! Nie zrobiłam nic złego”.
Tłum otaczający ogień zatrząsł się. Ale kaci nie litowali się. Kiedy ogarnęły ją już płomienie, nadal głośno czytała modlitwy, jak podaje kronika, “jak bardzo miała dość głosu i dymu w ogniu, podkreślając, że jest pełna wiary chrześcijańskiej”.
Motyw czarownic był popularny w malarstwie europejskim tego okresu, wielu wybitnych artystów przedstawiało czarownice. Albrech Durer musiał również wziąć pod uwagę gusta kupujących, nie przedstawił też sabatu ani egzekucji.