W 1890 roku na Wystawie Niezależnych Artystów Sulphur przedstawia kilka obrazów, wśród których Kankan zajmuje szczególne miejsce. Ta praca, podobnie jak The Eager Woman, jest pełna subtelnego humoru. Można w nim nawet zauważyć elementy karykatury, które były charakterystyczne dla projektu plakatów i plakatów z tamtych czasów.
Kankan natychmiast staje się przedmiotem gorącej dyskusji krytyków. Niektórzy znajdują w nim echo teorii Charlesa Henriego o ekspresji linii i kolorów, zgodnie z którą obfitość linii, jak dominujący czerwony kolor na obrazie, oznacza zabawę i radość. Oczywiście możliwe jest, że pracując nad Kankanem, Sulphur używa podstawowych zasad Henriego.
Jest jednak bardziej prawdopodobne, że pozostanie wierny swojemu twórczemu credo – nie polegać na nikim i polegać wyłącznie na własnej opinii. Jego obrazy nigdy nie będą ilustracjami czyichś teorii, ponieważ, studiując te teorie, Siarka zdaje się przekazywać je sobie, a widz kontempluje to, co było wynikiem pracy umysłu i talentu samego artysty.
Krytyka agresywnie porównuje “Cancana” z humorystycznymi rysunkami i plakatami z kabaretu – tak uderzający jest schematyczny wizerunek bohaterów, bardzo daleki od naturalizmu. Aby uchwycić ruch, Siarka rozwija niezwykle złożony “mechanizm”, łączący zakrzywione i proste linie w płaszczyźnie, gdzie dzięki nienagannej kompozycji dla każdego, nawet najmniejszego elementu, jego miejsce jest określone. Jednak Siarka stara się nie tylko przekazywać ruch.
Chce – i to jest również innowacja – wyrazić atmosferę zabawy, ale zabawa jest zrobiona, jak powinno być dla takiego motywu.
Odczucia takiej zabawy, tak obce jego naturze, artysta osiąga poprzez wybór linii i kolorów. Ale do tego dodaje się pewien humor. Stylizacja, do której dąży artysta, i która pozwala mu bezbłędnie tworzyć efekty dekoracyjne, również wzmacnia karykaturę przedstawionego. Tworzy ironicznie malowany obraz widza o profilu tłustej świni na pierwszym planie; podkreśla słodką twarz pierwszego tancerza i elegancką pozę tancerza, który pochyla się za jej plecami; wzmacnia absurd kobiecych łuków lub rzuca się w porywczą falę tańczącego ogona…
Według Signaca Sulphur ze swoim obrazem chciał pokazać “upadek moralności i wulgaryzację epoki”, w której muszą żyć.