Ukończony jesienią 1874 roku, po wystawie, w której Morizo wystąpił z impresjonistami, Butterfly Fishing stał się jednym z najbardziej znanych obrazów artysty. Brakuje kompozycji zadannost, ale nie ma takiej niekompetencji, która tak irytowała wielu krytyków tamtych czasów w dojrzałych dziełach naszej bohaterki.
Z punktu widzenia koloru i atmosfery, małe, eleganckie płótno Morisota przypomina “chińskie lampiony” Sargenta, ten “pedant kompozycyjny”. Ale jeśli Sargent wyczerpał swoje małe modele, zmuszając je do pozowania godzinami w parku z papierowymi lampionami w rękach, Morisot uchwycił tę chwilę szybkim pędzlem.
Kilka lat później artysta napisał: “Moje twierdzenia są ograniczone jedynie pragnieniem naprawienia czegoś przejściowego, o tak, tylko czymś, nawet drobiazgiem, pozą Julie, uśmiechem, kwiatem, owocem, gałęzią drzewa…”. W “Butterfly Fishing” ten skromny “program kreatywny” znalazł swój najlepszy wyraz.
Poza kobietą jest zarówno elegancka, jak i hazardowa. Prawdopodobnie, zaczynając łapać motyle, aby zabawić swoje dzieci, sama była naprawdę zaangażowana w tę działalność. Dzieci Morisota są przedstawiane jako “opakowania” zapakowane w sukienki.
Przedstawia tylko swoje postawy, ale ich zdjęcia nie czynią ich mniej żywymi.
Sądząc po obficie kwitnącej jabłoni, artysta rozpoczął ten obraz wiosną. Jednak często zaczynała kilka płócien na raz, a przed końcem “Catching Butterflies” jej ręce sięgały do niej dopiero jesienią.